 |
 |
 |
| |
Aktualnie online
Aktualnie jest 557 gości i 0 użytkowników online
Jesteś anonimowym użytkownikiem. Możesz się zarejestrować klikając tutaj
Wizyt w serwisie: 159923636 |
|
 |
 |
 |
|  |
|
|
|
| |
Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 6 grudnia 2000 r. (Sygn. akt I SA / Gd 1819/99)
Wysłany dnia 15 Paź, 2002 - 10:28 przez Adam   |
|
 |
|
 |
| |
Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2000 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta G. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku z dnia 29 lipca 1999 r. Nr 222/99 w przedmiocie unieważnienia przewidzianych w budżecie wydatków na transport darów do Kosowa pn. "Promocja Miasta w trakcie transportu darów do Kosowa" oddala skargę.
Sygn. akt I SA / Gd 1819/99
WYROK Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 grudnia 2000 r.
Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2000 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta G. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku z dnia 29 lipca 1999 r. Nr 222/99 w przedmiocie unieważnienia przewidzianych w budżecie wydatków na transport darów do Kosowa pn. "Promocja Miasta w trakcie transportu darów do Kosowa" oddala skargę.
Uzasadnienie
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku uchwałę nr 222/99 z dnia 29 lipca 1999 r. po rozpoznaniu uchwały nr IX/383/99 Rady Miasta G. z dnia 26 czerwca 1999 r. - w sprawie zmiany uchwały Rady Miasta Nr V/118/94 z dnia 24 lutego 1999r. w sprawie uchwalenia budżetu miasta Gdyni na rok 1999 - unieważniła przewidziane w budżecie wydatki na transport darów do Kosowa pn. "Promocja Miasta w trakcie transportu darów do Kosowa" w kwocie 126.000.- zł.
W uzasadnieniu wywiedziono, że w cyt. wyżej uchwale Rada Miasta przewidziała wydatek pod nazwa, promocja miasta w trakcie transportu darów do Kosowa. Regionalna Izba Obrachunkowa analizując treść uzasadnienia oraz biorąc pod uwagę fakt, że już dwukrotnie stwierdzono istotne naruszenie prawa w związku z planowaniem wydatków związanych z transportem i darami dla Kosowa uznała, że w tym przypadku nie chodzi o promocję miasta, ale finansowanie darów i transportu do Kosowa.
W ocenie R.I.O. zaplanowanie takiego wydatku nie Mieści się w katalogu zadań własnych, przez co naruszono w sposób istotny postanowienia art.6 i 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. - Dz. U. z 1996 r.. Nr 13, póz. 74 z późn. zm.) oraz art.4 ust. l ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 1998 r. Nr 91, póz. 578 ze zm.).
W związku z powyższym wszczęto postępowanie nadzorcze mające na celu stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w części dotkniętej wadą.
W ocenie organu nadzorczego wydatek wyżej określony nie należy do zadań własnych Miasta na prawach powiatu, bowiem zaplanowanie promocji w trakcie transportu darów do Kosowa należy uznać po prostu za poszukiwanie drogi ominięcia obowiązujących przepisów prawa. Jednocześnie Kolegium nie podważyło uprawnień jednostek samorządu terytorialnego do przeznaczenia środków na promocję.
W skardze na powyższą uchwałę Gmina Miasta Gdyni wnosząc o jej uchylenie stwierdza, iż uchwała Kolegium R.1.0. nie znajduje oparcia ani w prawie, ani stanie faktycznym sprawy.
W ocenie skarżącego twierdzenia Kolegium RIO, "że w tym wypadku nie mamy do czynienia z promocja miasta ale "finansowaniem darów i transportu do Kosowa" jest nieuprawnionym domysłem, nawet nieuprawdopodobnionym.
Gmina przyznała, iż pierwotne zapisy o planowaniu wydatków na dary na rzecz Kosowa zostały zmienione a na ich podstawie nie poczyniono żadnych wydatków.
Gdy chodzi o wydatki na promocję - znajdują one uzasadnienie w art. 4 ust. l pkt 21 cyt. wyżej ustawy o samorządzie powiatu. Gdy chodzi o skuteczność czynności promocyjnych stwierdza skarżąca, w czasie takich akcji jest ona nieporównywalna ze standardowymi, typowymi przedsięwzięciami z zakresu promocji; zaangażowanie się w takie akcje jest wyrazem prestiżu, a tym samym promocji organizacji i miast.
Dalej skarżąca stwierdza, że o ile kwestionowanie zakupu darów znajduje uzasadnienie prawne to kwestionowanie wydatków np. na koszty transportu i proyhocję, takiego uzasadnienia nie znajduje skoro promocja wykonywana była podczas transportu to w ocenie skarżącej uzasadniona była zapłata za transport.
Skarżąca podnosi i tę okoliczność, że z przewidywanych pierwotnie kwot gmina wydatkowała tylko niecałe 26.000.-zł na zakwestionowany przez organ nadzoru cel a to zgodnie z uchwałami zarządu Miasta z dnia 18 maja i 15 czerwca 1999 r., natomiast w zakresie pozostałej kwoty tj . 100.000.- zł zmieniono jej przeznaczenie uchwałą Rady Miasta z dnia 25 sierpnia 1999 r.
W odpowiedzi na skargę Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku wnosząc o jej oddalenie podkreśliła, że skarżąca sama przyznała fakt wydatkowania kwoty 25.766.-zł na transport do Kosowa z planowanego wcześniej wydatku w wysokości 126.000.- zł.
R.1.0. zauważa, że wystawca faktury VAT za świadczoną wyżej usługę "K" Spółka Cywilna - zgodnie z wyciągiem z ewidencji działalności gospodarczej może świadczyć tylko i wyłącznie usługi spedycyjne i transportowe a zatem Spółka ta nie była uprawniona do świadczenia usług promocyjnych lub reklamowych.
R.I.O. podkreśla, że do jej zakresu działania należy badanie w trybie nadzoru uchwał budżetowych organów samorządu terytorialnego z punktu widzenia ich zgodności z prawem - skoro zatem Miasto G. poszukiwało drogi ominięcia przepisów tym samym naruszyło prawo.Za nieudolną R.I.0. uznaje próbę rozgraniczenia charakteru prawnego wydatków na dary i na transport.
Regionalna Izba Obrachunkowa zwraca ponadto uwagę na fakt, że zaciągnięcie przez skarżącą zobowiązania nastąpiło z naruszeniem ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, póz.773 ze zm.), skoro wykonanie usługi miało miejsce w dniach 10 - 20 maja 1999 r., umowę na tę usługę zawarto w dniu 15 czerwca 1999 r., fakturę wystawiono 21.VI 1999 r., zaś zapłata nastąpiła 7.VII.1999 r. Z powyższego wynika. zdaniem R.I.O., że w maju zawarto umowę ustną a dopiero w połowie czerwca potwierdzono ją na piśmie; takie działanie narusza art. 74 cyt. wyżej ustawy, zgodnie z którym umowy w sprawach zamówień o wartości powyżej 3000 EURO, wymagają pod rygorem nieważności zachowania formy pisemnej.
W piśmie procesowym z dnia 27.X.2000r. skarżąca podtrzymując skargę podkreśla, że Gmina wbrew twierdzeniom Izby przywiązuje wagę do legalności swojego postępowania o czym świadczy dokonywanie zmian w budżecie wskutek czynności nadzorczych Izby.
W ocenie skarżącej istotne znaczenie ma jedynie zapis "Promocja Miasta", natomiast dalsza część zapisu jest w istocie zbyteczna, gdy tymczasem z tego zbędnego zapisu nie mającego znaczenia dla oceny prawnej sprawy Izba uczyniła wątek o wymiarze zasadniczym.
Bez znaczenia dla sprawy w ocenie skarżącej jest również przedmiot działalności spółki cywilnej HALMAR. działalność reklamową świadczyć może np. właściciel budynku godząc się na umieszczenie na tymże budynku znaku reklamowego - bez konieczności prowadzenia działalności gospodarczej z tym związanej, czy np. taksówkarz lub inny przewoźnik.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd administracyjny wyposażony został w funkcje kontrolne co oznacza, że w przypadku zaskarżenia określonego rozstrzygnięcia, Sąd bada zgodność zaskarżonego rozstrzygnięcia z przepisami prawa (art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Dz. U. Nr 74.poz.368).
W ustalonym bezspornie stanie faktycznym skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem wbrew zarzutom skargi zaskarżona uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej nie narusza prawa.
Otóż do zakresu działania R.I.O. należy badanie w trybie nadzoru uchwał budżetowych organów samorządu terytorialnego (art. 11 ust. l ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych, Dz. U. Nr 85, póz. 428 ze zm.), z punktu widzenia ich zgodności z prawem.
Zważywszy na powyższe w okolicznościach rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż Izba zasadnie unieważniła przewidziane uchwałą Rady Miasta G. z dnia 26 czerwca 1999 r. w budżecie wydatki na transport darów do Kosowa pn. "Promocja Miasta w trakcie transportu darów do Kosowa" w kwocie 126.000 zł.
Zaplanowanie ponownie takiego wydatku (jedynie pod zmienioną nazwą) w sytuacji, gdy wcześniej już dwukrotnie Izba stwierdzała naruszenie prawa przez zaplanowanie w budżecie wydatków najpierw na dary, później na transport tychże darów do Kosowa narusza przywołane przez Izbę stosowne przepisy ustawy o samorządzie gminnym oraz o samorządzie powiatowym.
Nie negując prawa skarżącej do wydatkowania stosownych kwot na promocję miasta (co wynika z przepisu art. 4 ust. l pkt 21 cyt. wyżej ustawy o samorządzie powiatu) w rozważanej sprawie zauważyć jednak należy, że skarżąca w żaden sposób nie wykazała, czy istotnie promocja w trakcie transportu darów do Kosowa miała miejsce i na czym polegała, tym bardziej, że w § l pkt 3 umowy z dnia 15 czerwca 1999 r. zawartej pomiędzy Gminą Miasta G. a „ H” s.c. z siedzibą w Warszawie (uprawnioną w zakresie swojej działalności do świadczenia tylko usług spedycyjnych i transportowych) Gmina jako zamawiająca miała wyposażyć wykonawcę w materiały informacyjno - promocyjne Gdyni oraz w materiały do oznakowania pojazdów.
Z § 2 powyższej umowy wynika i to, że wykonawca a więc Spółka „H” miała przedłożyć zamawiającemu a więc Gminie G. sprawozdanie z realizacji przedmiotu umowy - a takiego sprawozdania skarżąca ani w toku postępowania nadzorczego ani w toku postępowania sądowego, nie przedłożyła celem wykazania, iż istotnie zakwestionowany wydatek to wydatek za promocję Miasta a nie tylko i wyłącznie wydatek za transport darów do Kosowa.
Równie istotną kwestią jest i to. że przywołana wyżej umowa narusza przepis art.74 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, póz. 344 z późn. zm.), skoro z bezspornych ustaleń wynika, że umowa pisemna została zawarta po wykonaniu przedmiotu umowy (transport miał miejsce w dniach od 10 - 20 maja 1999 r., zaś umowę zawarto 15 czerwca 1999 roku). Ustna umowa zawarta w maju 1999 r. jest nieważna, skoro zgodnie z cyt. wyżej przepisem art. 74 ustawy o zamówieniach publicznych umowy w sprawach zamówień o wartości powyżej 3.000 EURO pod rygorem nieważności wymagają formy pisemnej.
Z tych przyczyn na mocy art. 27 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o NSA, należało orzec jak w wyroku.
Notatka: Źródło: OWWS 2/2001
|
|
 |
 |
 |
|
|
Webmaster