 |
 |
 |
| |
Aktualnie online
Aktualnie jest 588 gości i 0 użytkowników online
Jesteś anonimowym użytkownikiem. Możesz się zarejestrować klikając tutaj
Wizyt w serwisie: 159904148 |
|
 |
 |
 |
|  |
|
|
|
| |
Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 7 czerwca 2001 r. (Sygn. akt Bk 354/01)
Wysłany dnia 11 Sie, 2003 - 12:43 przez Lidka   |
|
 |
|
 |
| |
Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku
po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2001 r. sprawy ze skargi Gminy - Miasta S. na rozstrzygnięcie nadzorcze Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku z dnia 17 stycznia 2001 r. Nr 6/2001 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie dziennych stawek opłaty targowej - oddala skargę.
Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 7 czerwca 2001 r.
Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku
po rozpoznaniu w dniu 07 czerwca 2001 r. sprawy ze skargi Gminy - Miasta S. na rozstrzygnięcie nadzorcze Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku z dnia 17 stycznia 2001 r. Nr 6/2001 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie dziennych stawek opłaty targowej - oddala skargę.
UZASADNIENIE
Uchwałą Nr XXXV/330/2000 Rady Miejskiej w S. z dnia 28 grudnia 2000 r. w sprawie dziennych stawek opłaty targowej, terminów płatności oraz sposobu jej poboru w 2001 r. ustalono dzienne stawki opłaty targowej wprowadzając m.in. zróżnicowanie stawek przy sprzedaży artykułów z różnego rodzaju pojazdów (§ 1 ust. 3 uchwały) oraz przy sprzedaży w pozostałych miejscach zajętych na handel w zależności od ilości metrów kwadratowych zmalowanej powierzchni. (§ 1 ust. 5 uchwały). W § 1 ust. 4 uchwały ustanowiono zasadę że przy sprzedaży z pojazdów wymienionych w pkt. 3 z równoczesnym zajęciem dodatkowej powierzchni wyznaczonej przez Zarządcę targowiska, stosuje się opłatę łączną w pkt 3 i 5.
Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym Regionalna Izba Obrachunkowa w Białymstoku stwierdziła nieważność uchwały w części, tzn. nie uznanie postanowienia § 1 pkt 4 uchwały w uzasadnieniu organ stwierdził, co następuje:
Rada Gminy w/w uchwałą ustaliła w § 1 pkt 4 łączną stawkę opłaty targowej od sprzedaży z pojazdów z równoczesnym zajęciem powierzchni. Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 ze zm.), opłatę targową pobiera się od osób fizycznych i prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Opłatę pobiera się zatem od faktu dokonywania sprzedaży. Dlatego też nie można pobierać łącznej opłaty, składającej się z dwóch różnych stawek (określonych w § 1 pkt 3 i 5 przedmiotowej uchwały), za dokonywanie sprzedaży przez ten sam podmiot w rym samym czasie (dniu). Z powyższych względów w/w uchwała - naruszająca prawo w istotny sposób - jest nieważna we wskazanej części.
W skardze do NSA Prezydent Miasta S wniósł o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego (uchwały) Kolegium RIO z powodu niezgodności z prawem, zarzucając naruszenie art. 19 pkt 1 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz rażące naruszenie art. 107 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 91 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Skarżący podkreśla, że na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rada gminy jest upoważniona m.in. do określenia zasad ustalania opłaty targowej, a z brzmienia tego przepisu nie wynika ograniczenie co do kompetencji i sposobu ustalania opłaty targowej, w tym ustalania wg rodzaju zwierząt, artykułów, rodzaju pojazdów, metrów kwadratowych zajętej do sprzedaży powierzchni i.t.p.
W uchwale w sprawie dziennych stawek opłaty targowej, terminów płatności oraz sposobu jej poboru w 2001 r. Rada Miejska w S uregulowała i zróżnicowała opłatę targową od wszelkiego rodzaju i sposobu dokonywanej sprzedaży, a sprzedaż ta, z natury rzeczy, zawsze wiąże się z zajęciem miejsca na targowisku. Ratio legis przepisu § 1 pkt 4 uchwały były trudności z wyegzekwowaniem opłaty targowej od osób dokonujących sprzedaży z pojazdów wymienionych z § 1 pkt 3, które jednocześnie wystawiały znaczną część towaru do sprzedaży poza pojazdem. Przed wprowadzeniem konkretnego zapisu § 1 pkt 4, osoby te uważały, że wypełniając dyspozycję § 1 pkt 3 (sprzedaż z pojazdu) są zwolnione z opłaty od sprzedaży na dodatkowej powierzchni (wokół pojazdu). Wobec powyższego, za błędne należy uznać stanowisko Kolegium RIO, iż w konkretnym przypadku nie można pobierać opłaty targowej składającej się z dwóch różnych stawek za dokonywanie sprzedaży przez ten sam podmiot w tym samym czasie lecz w dwóch, zróżnicowanych przez Radę, sytuacjach faktycznych czy inaczej wg dwóch różnych sposobów dokonywania sprzedaży określonych w uchwale.
Nadto - zdaniem skarżącego - uchwała Kolegium RIO podjęta została z naruszeniem art. 107 § 1 kpa ponieważ uchwała ta nie zawiera uzasadnienia prawnego.
W odpowiedzi na skargę organ nadzoru wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoją argumentację. Zdaniem organu rada nie ma podstaw prawnych do wprowadzenia opłaty za zajęcie dodatkowej powierzchni wyznaczonej przez zarządcę targowiska. Opłata targowa pobierana od osób dokonujących sprzedaży na targowisku nie może obejmować opłaty za zajęcie dodatkowej powierzchni. Upraszczając można stwierdzić, że opłata targowa jest "od sprzedaży", a nie "od zajęcia dodatkowej powierzchni na targowisku". Rada, na podstawie art. 19 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest uprawniona jedynie do określania stawek tak rozumianej opłaty targowej. Przepis ten nie daje podstaw do ustalania innych opłat za korzystanie z targowiska, w tym również "opłaty łącznej". Z tych też względów wprowadzenie "opłaty łącznej" należy uznać za istotne naruszenie art. 15 ust. 1 i art. 19 pkt. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Ustosunkowując się do podniesionego w skardze zarzutu braku uzasadnienia prawnego stwierdzono, że uzasadnieniu uchwały Kolegium RIO wskazany został naruszony postanowieniami uchwały Rady Miejskiej w S przepis ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Podana została również przyczyna stwierdzenia nieważności par. 1 pkt 4 tej uchwały. W związku z tym trudno jest zgodzić się z poglądem wyrażonym w skardze, zgodnie z którym uchwała Kolegium RIO jest pozbawiona uzasadnienia prawnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest bezzasadna dlatego też podlega oddaleniu.
Wbrew twierdzeniom skargi, trudności z wyegzekwowaniem opłaty targowej od osób dokonujących sprzedaży z pojazdów wymienionych w § 1 pkt 3 uchwały, które jednocześnie wystawiały znaczną część towarów do sprzedaży poza pojazdem, nie mogą stanowić rado legis przepisu § 1 pkt 4 wprowadzającego targową opłatę łączną. Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przewidują tego rodzaju konstrukcji opłaty targowej. Stąd też organ nadzoru zasadnie uznał, że naruszone zostały przepisy art. 15 ust. 1 i art. 19 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Bezzasadny jest zarzut naruszenia przez organ nadzoru art. 107 § 1 kpa. Wprawdzie uzasadnienie prawne rozstrzygnięcia nadzorczego jest lakoniczne, nie można jednak twierdzić, iż uchwała Kolegium RIO nie zawiera uzasadnienia prawnego.
Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd stwierdził, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze jest zgodne z prawem i orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
|
|
 |
 |
 |
|
|
Webmaster