 |
 |
 |
| |
Aktualnie online
Aktualnie jest 612 gości i 0 użytkowników online
Jesteś anonimowym użytkownikiem. Możesz się zarejestrować klikając tutaj
Wizyt w serwisie: 159907911 |
|
 |
 |
 |
|  |
|
|
|
| |
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 lutego 2001 r. (Sygn. akt III SA 2872/00)
Wysłany dnia 22 Paź, 2002 - 14:49 przez Lidka   |
|
 |
|
 |
| |
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie
po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2001 r. sprawy ze skargi Województwa Warmińsko – Mazurskiego na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie
z dnia 28 sierpnia 2000r. Nr XIX/219/2000 w przedmiocie stwierdzenia w części nieważności uchwały Sejmiku Województwa Warmińsko – Mazurskiego w sprawie zmian w budżecie Województwa Warmińsko – Mazurskiego na rok 2000 oraz wskazania w części wydania tej uchwały z naruszeniem prawa - uchyla zaskarżoną uchwałę.
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 lutego 2001 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie
po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2001 r. sprawy ze skargi Województwa Warmińsko – Mazurskiego na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie z dnia 28 sierpnia 2000r. Nr XIX/219/2000 w przedmiocie stwierdzenia w części nieważności uchwały Sejmiku Województwa Warmińsko – Mazurskiego w sprawie zmian w budżecie Województwa Warmińsko – Mazurskiego na rok 2000 oraz wskazania w części wydania tej uchwały z naruszeniem prawa - uchyla zaskarżoną uchwałę.
Uzasadnienie
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie w dniu 28 sierpnia 2000 r., prowadząc postępowanie nadzorcze, uchwałą nr XIX/219/2000/ wydaną na podstawie art. 12 ust. 2 i art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1592 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz.U. Nr 85, poz. 428, ze zm.) oraz art. 82 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U. Nr 91, poz. 576, ze zm.), unieważniło "zapis w dz.97, rozdz. 9718 - Rezerwy ogólne i celowe na kwotę 25 000 zł" w Uchwale nr XVIII/282/00 Sejmiku Województwa Warmińsko Mazurskiego z dnia 24 lipca 2000 r., ustalając jednocześnie budżet w częściach, objętych nieważnością. Ponadto stwierdził: w badanej uchwale naruszenie prawa polegające na nie uchwaleniu załącznika inwestycyjnego po dokonanych zmianach. W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że rozdysponowanie rezerwy ogólnej na kwotę 25 000 zł nastąpiło z naruszeniem art. 116 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 155, poz. 1014, ze zm.) w zw. z art. 70 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie województwa. Z uwagi na fakt, że uchwała Sejmiku, mimo wskazania mu powyższej nieprawidłowości i wyznaczenia terminu do jej usunięcia, nie została skorygowana, niezbędne było skorzystanie ze środka nadzorczego. Odnośnie naruszenia prawa Kolegium stwierdziło, że ustawodawca nakazał ujęcie programów inwestycyjnych (jednorocznych i wieloletnich) w wykazie stanowiącym załącznik do uchwały budżetowej. Jak wynika z treści ust. 2 art. 110. W załączniku, oprócz innych kwestii, należy przede wszystkim wskazać jednostkę organizacyjną, w której planach finansowych dana inwestycja zostanie zaplanowana, za którą jednostka ta będzie ponosiła odpowiedzialność itp. (art. 138 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 132 ustawy o finansach publicznych) . Z treści art. 110 nie wynika, że ustawodawca podzielił programy na jednoroczne i wieloletnie i nałożył obowiązek sporządzenia załącznika z wyszczególnieniem danych, o których mowa w ust. 2 tego przepisu tylko co do programów wieloletnich. Ponadto, zgodnie z art. 124 ust. 1 pkt 2 "b" ustawy o finansach publicznych, uchwalanie wydatków majątkowych, w tym także inwestycyjnych, należy do wyłącznej właściwości organu stanowiącego. W przypadku braku uszczegółowienia planu inwestycyjnego poprzez załącznik Zarząd opracowując układ wykonawczy budżetu wstępuje w funkcje organu stanowiącego. Brak załącznika inwestycyjnego narusza także zewnętrzną jawność budżetu (art. 11 ust. 2 w zw. z 110 ust. 1 ustawy o finansach publicznych).
W skardze do NSA na powyższą uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie, Sejmik Województwa Warmińsko -Mazurskiego wniósł o jej uchylenie, jako niezgodnej z prawem. Doprecyzowując przedstawiony zarzut stwierdził, że wbrew stanowisku organu nadzoru, nie rozdysponował rezerwy ogólnej, a jedynie dokonał zmian jej wysokości ustalonej na 2000 rok poprzez dokonanie zmian w innych działach budżetu. Zmiany te nie mogły być dokonane przez Zarząd gdyż prowadziły do utworzenia w budżecie nowego rozdziału, którego utworzenie zastrzeżone jest do wyłącznej kompetencji organu stanowiącego (art. 124 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych). Skarżący na poparcie swojego stanowiska powołał się na pogląd zawarty w wyroku NSA sygn. akt III SA 2201/99 z 22 grudnia 1999 r., w którym Sąd stwierdził dopuszczalność dokonywania w ciągu roku budżetowego zmian w utworzonych rezerwach przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego poprzez nowelizację uchwały budżetowej. Sejmik nie zgodził się także z zarzutem naruszenia prawa polegającym na nie uchwaleniu załącznika inwestycyjnego po dokonanych zmianach. Stwierdził, że z wykładni gramatycznej art. 110 ustawy o finansach publicznych wynika, że przepis ten dotyczy programów wieloletnich, podczas gdy zmiany inwestycyjne w kwestionowanej uchwale dotyczyły wydatków rocznych. Za niezasadny uznał także zarzut naruszenia zasady jawności finansów publicznych. Wskazał także, że Kolegium dokonało dwóch rozstrzygnięć w tej samej sprawie, uchwałą z dnia 10 września 2000 r. oraz z dnia 28 sierpnia 2000 r.
W odpowiedzi na skargę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Olsztynie podtrzymało stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym i rozwinęło przedstawione w nim argumenty.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna. Zgodnie z art. 79 ustawy o samorządzie województwa nadzór nad wykonywaniem zadań województwa jest sprawowany na podstawie kryterium zgodności z prawem i tylko w takim zakresie organy nadzoru, a więc i regionalna izba obrachunkowa, mogą korygować działalność województwa. W rozpatrywanej sprawie Sąd stwierdził przekroczenie granic w jakich może oddziaływać organ nadzoru. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności i działając na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, w uchwale z dnia 10 sierpnia 2000 r., wskazało na kwestie celowościowe w działaniu organów województwa. Świadczą o tym m.in. następujące fragmenty uzasadnienia tej uchwały: "Zarząd ma zaproponować nowy kształt budżetu poprzez np. rezygnację z jednych wydatków na rzecz wprowadzenia nowych. Jednak rezerwa nie może być źródłem pokrycia nowych wydatków, celem jej jest przecież wspieranie wykonania budżetu i najczęściej na etapie zmian jej wielkość poważnie się zmniejszyła... już na etapie projektowania budżetu sejmik może proponować tylko wtedy zmiany projektu gdy wskaże nowe źródła dochodów (art. 66 ustawy o samorządzie województwa), dlatego też tym bardziej zarząd proponując zmianę budżetu nie może wskazywać rezerwy jako źródła pokrycia... W przedmiotowej uchwale Zarząd proponując zmianę budżetu sam zauważa, że potrzeby w zakresie wydatków na wycenę nieruchomości są znacznie wyższe. Niezrozumiałym wydaje się więc nie proponowanie zmian w wydatkach już zaplanowanych, nowego kształtu budżetu, a tylko powierzchowne zmiany poprzez użycie rezerwy" (s. 3 i 4 uzasadnienia).
Nie wdając się w ocenę zasadności przedstawionej wyżej argumentacji Sąd zauważa, że negatywna ocena celowości dokonanej zmiany uchwały budżetowej i działań organów województwa, w szczególności Zarządu, stała się podstawą do postawienia zarzutu naruszenia w objętej postępowaniem nadzorczym uchwale art. 116 ust. 5 ustawy o finansach publicznych w zw. z art. 70 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie województwa. Z przepisów tych nie wynikają natomiast ograniczenia Zarządu w zakresie proponowania zmian uchwały budżetowej w części dotyczącej rezerw. W szczególności z art. 70 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie województwa, tak jak i z art. 119 ustawy o finansach publicznych, wynika wyłączne prawo zarządu jednostki samorządu terytorialnego (w rozpatrywanej sprawie Zarządu Województwa Warmińsko - Mazurskiego) do zgłaszania zmian w uchwale budżetowej. Ta wyłączna kompetencja zarządu odpowiada zresztą kompetencji tego organu do przygotowania projektu uchwały budżetowej wraz z objaśnieniami. Prawo to oznacza, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego nie może z własnej inicjatywy, wbrew woli zarządu, zmienić uchwały budżetowej. W rozpatrywanej sprawie organ nadzoru nie formułuje zresztą takiego zarzutu mimo wskazania naruszenia art. 116 ust. 5 ustawy o finansach publicznych w zw. z art. 70 ust. 2 pkt 4. Zarzut dotyczy natomiast kwestii merytorycznych, treści dokonanych zmian i niezasadności ich wprowadzenia w przygotowanym przez zarząd zakresie, co jak stwierdzono wyżej, oznacza negatywną ocenę celowości działania organów województwa, a nie legalności.
Wobec powyższego Sąd stwierdził, że w zaskarżonej uchwale w części dotyczącej stwierdzenia nieważności fragmentu odnoszącego się do rezerw ogólnych i celowych w uchwale Sejmiku Województwa Warmińsko - Mazurskiego Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej zastosowano niedopuszczalne w świetle art. 79 ustawy o samorządzie województwa i art. 171 ust. 1 Konstytucji kryterium oceny i ingerencji władczej w działalność samorządową. Zgodnie z tymi przepisami organy nadzoru mogą wkraczać w działalność samorządu terytorialnego korzystając tylko z kryterium legalności. Sąd podziela również stanowisko zawarte w skardze o braku podstaw do postawienia zarzutu naruszenia prawa, w szczególności art. 110 ustawy o finansach publicznych. Analiza tego przepisu, przede wszystkim ust. 1, ale również i materii uregulowanej w pozostałych ustępach, wskazuje na to, że dotyczy on m.in. wieloletnich programów inwestycyjnych. Te programy zostały zresztą wymienione wprost w ust. 1 art. 110 wymienionej ustawy. Dlatego też Sąd nie podziela stanowiska zawartego w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały, jakoby przepis ten dotyczył wszystkich programów inwestycyjnych (jednorocznych i wieloletnich), zaś nie uchwalenie załącznika naruszało zasadę jawności finansów publicznych. Nie ma natomiast uzasadnienia zarzut dwukrotnego załatwienia tej samej sprawy. Przedmiotem sądowej kontroli jest bowiem uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej, zawierająca dwa różne rozstrzygnięcia nadzorcze. Taki sposób sformułowania uchwały, biorąc pod uwagę podstawy prawne w niej powołane: art. 11 ust. 3 oraz art. 12 ust. 2 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych był dopuszczalny.
Wobec stwierdzenia w rozstrzygnięciu nadzorczym, wskazanego wyżej naruszenia prawa, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368, ze zm.) uchylił zaskarżoną uchwałę.
|
|
 |
 |
 |
|
|
Webmaster