Jesteś anonimowym użytkownikiem. Możesz się zarejestrować klikając tutaj
Wizyt w serwisie: 159905765
RIO :: Zobacz temat - Stanowiące pom.publ. ulgi w zakresie należn. cywilnopr.
Witamy na stronach forum dyskusyjnego prowadzonego przez Regionalne Izby Obrachunkowe. Treści publikowane w tym forum przez pracowników Izb są ich indywidualnymi opiniami i nie mogą być traktowane jako stanowisko Regionalnych Izb Obrachunkowych. Pragnąc przestrzegać obowiązującego prawa oraz zachować merytoryczny charakter dyskusji informujemy, że komentarze pozamerytoryczne, obraźliwe, utrzymane w tonie lekceważącym osoby trzecie lub zawierające jednoznaczne oskarżenia wobec tych osób będą usuwane.Niniejsze forum nie jest biurem ogłoszeń - posty reklamowe będą usuwane.
Wysłany: Pon Sty 25, 2010 9:59 pm Temat postu: Stanowiące pom.publ. ulgi w zakresie należn. cywilnopr.
Cytat:
3. Warunki i tryb udzielenia ulgi stanowiącej pomoc publiczną
Zasadniczym przedmiotem regulacji prawnej w uchwale JST z art. 59 ust. 2 nowej ustawy z 27.8.2009 r. o finansach publicznych (nFinansePublU), podobnie jak pod poprzednio obowiązującym art. 43 ust. 2 sFinansePublU, jest określenie zasad, sposobu i trybu udzielania ulg oraz wskazanie organów lub osób uprawnionych ich udzielania. Kluczową przesłanką przyznania ulgi nadal jest uznanie interesu dłużnika za słuszny lub uznanie ulgi za zgodną z interesem społecznym. Ulgi są uznaniowe, ponieważ właściwy organ każdorazowo i zarazem swobodnie ocenia słuszności interesu dłużnika lub zgodności ulgi z interesem społecznym.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, że dotychczasowy stan prawny wiążący w zakresie udzielania ulg nie składał się wyłącznie z przepisów art. 43 sFinansePublU i podejmowanych uchwały JST. Jeśli udzielana ulga stanowiła pomoc publiczną, to organ winien był dodatkowo uwzględniać równolegle stosowane przepisy wspólnotowego i krajowego prawa pomocy publicznej. Nowy przepis art. 59 ust. 2 nFinansePublU zobowiązuje organ stanowiący każdej JST, aby w uchwale określił warunki dopuszczalności udzielenia ulgi, jako pomocy publicznej.
3.1. Ogólne zasady udzielanie pomocy publicznej
Pomocą publiczną nie jest bynajmniej każdy przypadek przysporzenia przedsiębiorcy korzyści finansowej ze środków publicznych (lub kosztem środków publicznych). Jest nią jedynie takie wsparcie przedsiębiorcy, które w całości wypełnia cechy określone w art. 107 (ex.*87) ust. 1 Traktatu założycielskiego Wspólnoty Europejskiej. Formą wsparcia przedsiębiorcy może być nie tylko dotacja, czy inny transfer pieniężny, ale również różnorakie przejawy zwolnienia go z obowiązku świadczenia na rzecz jednostki sektora publicznego. Kluczowym dla uznania wsparcia za pomoc publiczną jest spełnienie przesłanki, gdy konkretne wsparcie przedsiębiorcy prowadzi lub potencjalnie może prowadzić do zachwiania konkurencji na rynkach między państwami UE. Stąd uzasadnienie dla szczególnego reżimu prawa pomocy publicznej.
Co do zasady, wsparcie finansowe przedsiębiorcy przez organy państwa, jeśli wypełniałoby cechy z art. 107 ust. 1 TWE, jest zabronione, za wyjątkiem pomocy dozwolonej w dotychcz. art. 35-37, art. 73-76, art. 86 i art. 87 ust. 2 i 3 TWE. Ogólnie rzecz ujmując, warunkiem dopuszczalności pomocy jest przeznaczenie przez przedsiębiorcę równowartości otrzymanego wsparcia na określone przepisami wspólnotowymi przedsięwzięcia (tzw. wydatki kwalifikowane).
Drugą i nie mniej istotną zasadą podstawową warunkującą udzielenie pomocy publicznej jest przewidziany w art. 108(ex.*8 ust. 3 TWE wymóg uzgadniania (notyfikacji) z Komisją (WE) każdej planowanej do udzielania pomocy publicznej. Wyjątkiem od obowiązku uzyskiwania zgody Komisji (WE) na pomoc udzielaną indywidualnemu przedsiębiorcy jest jej przeznaczenie na wydatki określone w stanowionych przez Komisję przepisach nazwanych zbiorczo mianem „wyłączeń blokowych”. Zwolnioną spod obowiązku notyfikacji jest również pomoc udzielana na zasadach de minimis.
Przeznaczenie zwolnionej od notyfikacji pomocy celowej – jako pomocy dopuszczonej wyłączeniami blokowymi - określają aktualnie:
• rozporządzenie Komisji (WE) Nr 800/2008 z 6.8. 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. art. 87 i 88 Traktatu - ogólne rozporządzenie o wyłączeniach blokowych (Dz.Urz. UE, seria L, nr 214, z 09.08.2008 r.);
• decyzja Komisji (WE) z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie stosowania art. 86 ust. 2 TWE do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczonych usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorcom zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.Urz. UE, seria L, nr 312 z 29.11.2005 r.);
• rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorców prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 70/2001 (Dz.Urz. seria L, nr 358, z dnia 16.12.2006 r.).
Zwolniona spod obowiązku notyfikacji Komisji (WE) jest tylko taka pomoc, w ramach której przedsiębiorca ponosi wydatki określone w ww. przepisach, a zarazem dochowuje dodatkowych warunków. Polegają one bądź to na częściowym udziale w finansowaniu przedsięwzięcia środków własnych przedsiębiorcy (tzw. intensywność pomocy), bądź na zachowaniu nowej inwestycji lub nowo utworzonych miejsc pracy przez określony okres czasu.
Z zasady pomoc publiczna powinna być „pomocą celową”, nakierowaną na powstanie określonych celów społecznych lub gospodarczych. Mimo to prawo wspólnotowe dopuszcza do udzielania pomocy, której nie towarzyszy wymóg jej przeznaczenia na konkretne przedsięwzięcia. Nazywa się ją mianem pomocy de minimis (pomocy bagatelnej). Prawo wspólnotowe limituje ją jedynie pod względem kwotowym i czasowym, w ten sposób, że nowa pomoc de minimis, wraz z pomocą otrzymaną dotychczas przez przedsiębiorcę w tym samym trybie, nie może przekroczyć określonego w prawie progu kwotowego liczonego na przestrzeni trzech kolejnych lat.
Zasady i tryb udzielania pomocy de minimis, w zależności od profilu działalności gospodarczej przedsiębiorcy, określają:
• rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE, seria L, nr 379 z 28.12.2006 r.);
• rozporządzenie Komisji (WE) NR 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu (WE) w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 (Dz.Urz. UE, seria L, Nr 193 z 25.7.2007 r.);
• rozporządzenie Komisji (WE) NR 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu (WE) w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej (Dz.Urz. UE, seria L, Nr 337, z 21.12.2007 r.).
Udzielenie pomocy z zastosowaniem przepisów o wyłączeniach blokowych lub w charakterze pomocy de minimis, zwalnia od obowiązku uzyskania na nią akceptacji ze strony Komisji (WE). Należy jednak podkreślić, że z ww. systemów pomocy nie może korzystać podmiot, którego sytuacja ekonomiczna wyczerpuje przesłanki „przedsiębiorcy znajdującego się w trudnościach”, w rozumieniu przepisów o pomocy na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorców.
3.2. Stosowanie polskich przepisów prawa pomocy publicznej
Przy udzielaniu pomocy publicznej, oprócz obowiązku przestrzegania przepisów wspólnotowych, należy również uwzględniać zasady proceduralne wynikające z ustawy z 30.4.2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, ze zm. – dalej: PomPublU). Zwłaszcza istotnym jest obowiązek z art. 37 PomPublU sprowadzający się do wymogu uzyskiwania przez organ od przedsiębiorcy informacji i danych o pomocy dotychczas otrzymanej, celem ustalenia, czy nowa pomoc nie przekroczy progu intensywności pomocy dotychczas otrzymanej na to samo przedsięwzięcie. Niedostarczenie informacji uniemożliwia rozpoznanie wniosku przedsiębiorcy.
Powołana ustawa przewiduje również liczne obowiązki administracji sprowadzające się do konsultowania projektu przepisu prawnego, albo projektu decyzji lub umowy z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) lub Ministrem Rolnictwa. Istotnymi są również uzupełniające ustawę przepisy wykonawcze, które między innymi określają zasady ustalania wartości wsparcia, gdy nie jest ono dotacją, a dajmy na to ulgą w postaci rozłożenia należności na raty. Rozporządzenia wykonawcze regulują także zakres danych i terminy opracowania sprawozdań o udzielonej pomocy publicznej. W sprawozdaniach organ JST winien ująć wszelkie rodzaje pomocy udzielonej za okres sprawozdawczy, w tym przypadki udzielenia stanowiących pomoc publiczną ulg w zakresie należności cywilnoprawnych.
3.3. Dotychczasowe zasady udzielania ulg stanowiących pomoc publiczną
Pod stanem prawnym wynikającym z art. 43 sFinansePublU, rozpatrywanie wniosków o udzielenie ulg stanowiących pomoc publiczną, winno się było dokonywać z uwzględnieniem zapisów uchwały prawa miejscowego z art. 43 ust. 2 sFinansePublU, a zarazem na warunkach wynikających z przepisów wspólnotowych i przepisów ustawy z 30.4.2004 r. Dotychczasowe uchwały w większości ograniczały się do wzmianki przypominającej niejako organowi, aby przy rozpatrywaniu wniosków kierował się również przepisami prawa pomocy publicznej. Do rzadkości należały takie uchwały, w których w sposób bezpośredni określano warunki dopuszczalności udzielenia ulgi, jako pomocy publicznej. Stosującym je organom JST w uchwałach dozwalano zazwyczaj na udzielanie ulgi na zasadach pomocy de minimis. Tym samym uchwały nie stwarzały możliwości udzielenia ulgi warunkowanej poniesieniem przez przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych - właściwych dajmy na to dla pomocy regionalnej, pomocy na ochronę środowiska, pomocy na rozwój przedsiębiorczości kobiet, czy innej pomocy dopuszczonej ww. przepisami Komisji (WE) o wyłączeniach blokowych.
Tam gdzie w uchwale JST nie określano rodzaju dopuszczalnej pomocy publicznej, inicjatywa wyboru rodzaju pomocy publicznej przenosiła się na stronę przedsiębiorcy. Wnioskując o ulgę przedsiębiorca mógł przedstawiać organowi JST propozycję jej udzielenia na zasadach z każdego z rodzajów pomocy celowej, bądź o na warunkach pomocy de minimis.
3.4. Udzielanie pomocy publicznej w drodze ulg od 1.1.2010 r.
Konsekwencją powstającego z dniem 1.1.2010 r. obowiązku określania warunków dopuszczalności pomocy publicznej będzie konieczność poszerzenia treści dotychczasowych uchwał o warunki dopuszczalności pomocy publicznej ustalone przez organ stanowiący JST . Uchwalając uchwałę z art. 59 ust. 2 nFinansePublU organ stanowiący JST, określi ogólne zasady udzielania ulg, a także ureguluje zasady udzielania ulg stanowiących pomoc publiczną. Po pierwsze rzeczą organu stanowiącego będzie ustalenie rodzaju pomocy publicznej, z którym będą kojarzone ulgi. Możliwym jest przyjęcie rozwiązań właściwych więcej niż jednemu rodzajowi pomocy, np. wybór pomocy regionalnej i pomocy de minimis. Po drugie, adekwatnie do wybranego rodzaju pomocy, do tekstu opracowywanej uchwały należy odpowiednio recypować treści jednego z ww. rozporządzeń Komisji (WE) o wyłączeniach blokowych lub rozporządzeń o pomocy de minimis. Należy również zawrzeć odwołanie do art. 37 PomPublU, który określa, jakie dane mają towarzyszyć wnioskowi przedsiębiorcy o udzielenie pomocy.
Przy ustalaniu trybu i formy prawnej dla udzielanej pomocy innej niż pomoc de minimis, zasadnym jest przyjąć, że ulga będzie udzielana w wyniku zawarcia umowy z przedsiębiorcą. Ma to istotne znaczenie dla wyegzekwowania od przedsiębiorcy poniesienia wydatków kwalifikowanych, właściwych dla danego rodzaju pomocy publicznej. Nieponiesienie wydatków, podobnie jak niedochowanie innych warunków właściwych danemu rodzajowi pomocy będzie mogło skutkować rozwiązaniem umowy i windykacją należności wraz z odsetkami.
Z tego powodu, że każda uchwała z art. 59 ust. 2 nFinansePublU stanowi „program pomocowy” w rozumieniu prawa wspólnotowego, warunkiem jej podjęcia jest przedłożenie jej projektu do zaopiniowania Prezesowi UOKiK z art. 12 w związku z art. 2 pkt 7 PomPublU. Jeśli beneficjentem pomocy w postaci ulgi będą mogli być przedsiębiorcy rolni, projekt uchwały przed jego uchwaleniem wymagał będzie również opinii Ministra Rolnictwa. Jeśli regulacja uchwały w rozwiązaniach dotyczących pomocy publicznej ograniczy się do pomocy de minimis, wówczas projekt uchwały trzeba będzie jedynie przesłać (do wiadomości) Prezesowi UOKiK na zasadach z art. 7 ust. 3 PomPUblU.
Po ogłoszeniu uchwały w wojewódzkim dzienniku urzędowym i wejściu jej w życie, treść ostatecznie przyjętej uchwały, jako program pomocowy, należy przesłać Prezesowi UOKiK lub Ministrowi Rolnictwa, celem rejestracji
4. Regulacja dla okresu przejściowego
Nowe przepisy art. 59 nFinansePublU wchodzą w życie 1.1.2010 r., co wynika z art. 123 ustawy z 27.8.2009 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1241 – dalej: WprowPrzepisU).
Zgodnie z art. 115 WprowPrzepisU, do rozpoznania złożonych dotychczas wniosków o udzielenie ulgi w zakresie niepodatkowych należności publicznoprawnych i należności z tytułu poręczeń i gwarancji (z art. 60 nFinansePublU) znajdują warunkowo zastosowanie przepisy art. 43 sFinansePublU i tam przewidziane uchwały. Natomiast wnioski o ulgi w zakresie ww. należności złożone po 31.12.2009 r. będą rozpoznawane na zasadach z art. 60 i 61 oraz art. 64-67 nFinansePublU.
Gdy idzie o rozpoznanie wniosków o udzielanie ulg w zakresie należności cywilnoprawnych JST i jednostek podległych to od 1.1.2010 r. dokonywać się ono będzie na zasadach z art. 59 nFinansePublU.
Z mocy przepisu art. 119 ust. 1 WprowPrzepisU, do końca 2010 r. warunkowo można stosować dotychczasowe uchwały z art. 43 ust. 2 sFinansePublU. Jednak ich stosowanie nie może rodzić kolizji z przepisami nowej ustawy o finansach publicznych. Niewątpliwie dotychczasowe uchwały nie będą mogły znajdować znajdą zastosowania do udzielania ulg w zakresie należności publicznoprawnych oraz należności z poręczeń i gwarancji z art. 60 nFinansePublU. Co do zasady, dotychczasowe uchwały nie powinny znajdować zastosowania do udzielania ulg stanowiących pomoc publiczną, gdyż działający od 1.1.2010 r. uzależnia ich udzielanie od określenia przez organ stanowiący JST rodzaju pomocy publicznej. W konsekwencji znajdą zastosowanie jedynie te uchwały z art. 43 ust. 2 sFinansePublU, w których określono rodzaj pomocy publicznej, jako pomoc celowej lub pomocy de minimis.
Okoliczności powyższe uzasadniają niezwłoczne przystąpienie do prac legislacyjnych i uchwalenie uchwał z art. 59 ust. 2 nFinansePublU, gdyż w większości samorządów, ich dotychczasowe uchwały nie określały dodatkowych zasad udzielania ulg, jako pomocy publicznej.
Możesz pisać nowe tematy Możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
ust. 3 TWE wymóg uzgadniania (notyfikacji) z Komisją (WE) każdej planowanej do udzielania pomocy publicznej. Wyjątkiem od obowiązku uzyskiwania zgody Komisji (WE) na pomoc udzielaną indywidualnemu przedsiębiorcy jest jej przeznaczenie na wydatki określone w stanowionych przez Komisję przepisach nazwanych zbiorczo mianem „wyłączeń blokowych”. Zwolnioną spod obowiązku notyfikacji jest również pomoc udzielana na zasadach de minimis.
Webmaster