Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 22 lutego 2000 r. (Sygn. akt: II SA/Kr 2421/99) Data Tuesday, 15 October - 11:08:07 Temat: Orzecznictwo Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2000 r.sprawy ze skargi Gminy G.na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1999 r. Nr KI-005 71/493/99 w przedmiocie stwierdzenia nieważności części uchwały Rady Gminy G. z dnia 7 października 1999 r. w sprawie zmian do uchwały w sprawie opłaty administracyjnej za niektóre czynności urzędowe skargę oddala. Sygn. akt: II SA/Kr 2421/99 Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2000 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2000 r.sprawy ze skargi Gminy G.na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1999 r. Nr KI-005 71/493/99 w przedmiocie stwierdzenia nieważności części uchwały Rady Gminy G. z dnia 7 października 1999 r. w sprawie zmian do uchwały w sprawie opłaty administracyjnej za niektóre czynności urzędowe skargę oddala. UZASADNIENIE Rada Gminy G. podjęła w dniu 7 października 1999 r. Uchwałę Nr XVI/110/99 w sprawie wprowadzenia zmian do Uchwały Nr XX/120/95 Rady Gminy G. z dnia 28 grudnia 1995 r. w sprawie opłaty administracyjnej za niektóre czynności urzędowe. Jako podstawę prawną tej uchwały powołano art. 18 i art. 19 pkt. c ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 1998 r. w sprawie wykonania niektórych wydatków ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 146, póz. 954). I na podstawie tej uchwały wprowadzono m. in. opłatę administracyjną „za nadanie numeru porządkowego nieruchomości" w wysokości 15.00 zł. (§ l pkt. 5). Tenże fragment uchwały został zakwestionowany przez Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie, które uchwałą z dnia 17 listopada 1999 r. Nr KI-00571/493/99 stwierdziło jego nieważność. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Kolegium RIO stwierdziło, że wyrażone w zakwestionowanej uchwale określenie: „nadanie numeru porządkowego nieruchomości" nie zostało doprecyzowane w sposób umożliwiający ustalenie, o jaką czynność chodzi. Jednak nawet, jeżeli chodzi tu o „numerację nieruchomości", o jakiej mowa w rozporządzeniu Prezydenta RP z dnia 24 października 1934 r. o ustalaniu nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych oraz numeracji nieruchomości, to i tak, zdaniem Kolegium RIO, wprowadzanie opłaty administracyjnej za każdą tego rodzaju czynność jest bezpodstawne. Ustalanie numeracji dla każdego budynku lub nieruchomości jest zadaniem obowiązkowym gmin i nie polega na nadawaniu uprawnień indywidualnym podmiotom. Działania te nie należą do „spraw administracyjnych" prowadzonych w stosunku do konkretnych osób, ale dotyczą poszczególnych nieruchomości. Z tego powodu Kolegium RIO uznało, że stawka opłaty za „nadanie numeru porządkowego nieruchomości" nie ma umocowania w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Na Uchwałę Kolegium RIO w Krakowie Gmina G. wniosła w dniu 15 grudnia 1999 r. skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarga została poprzedzona uchwałą Rady Gminy Gdów z dnia 2 grudnia 1999 r. o wniesieniu skargi. Zarzucono naruszenie art. 18 cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który - zdaniem skarżących - jest , Jedynym kryterium ustawowym dla możliwości wprowadzenia przez radę gminy opłaty administracyjnej". Przepis ten pozwala na wprowadzenie takiej opłaty za czynności urzędowe, jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej. Rozważono tu różne rodzaje wyłączenia od opłaty skarbowej i sformułowano tezę, że co prawda nadanie numeru porządkowego nieruchomości jest czynnością urzędową, to jednak czynność ta nie jest objęta przepisami o opłacie skarbowej. W odpowiedzi na skargę Regionalna Izba Obrachunkowa w Krakowie wniosła o jej oddalenie podnosząc, że czynności, o jakich mowa są objęte przepisami o opłacie skarbowej (§ 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej), a zatem niemożliwe jest wprowadzanie wobec nich opłaty administracyjnej. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zgodnie z art. 18 cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rada gminy może wprowadzić opłatę administracyjną za czynności urzędowe wykonywane przez podległe jej organy, jeżeli czynności te nie są objęte przepisami o opłacie skarbowej. Przepis ten stanowi wyłączną podstawę dla ustanawiania opłaty administracyjnej i jego zakres przesądza o zakresie możliwości wprowadzenia takiej opłaty. Ustalając ten zakres w konkretnym przypadku należy zapytać, dana czynność jest czynnością urzędową w rozumieniu cyt. art. 18, a jeżeli tak, czy czynność ta jest lub nie jest objęta przepisami o opłacie skarbowej. Decydujące w tej mierze jest to, czy chodzi o czynność, za której wykonanie można obciążyć opłatą obywatela. Nie jest bowiem możliwe wymaganie od obywatela opłaty za działanie, które nie jest skierowane do niego, nie przysparza mu korzyści faktycznych lub prawnych, a jest ustawowym obowiązkiem organów administracyjnych. Taki właśnie charakter ma „nadanie numeru porządkowego nieruchomości". Co prawda czynność ta może nastąpić na wniosek, a dla obywatela mogą z niej wyniknąć pewne korzyści, ale jednak również bez wniosku obywatela obowiązkiem administracji gminnej pozostaje numerowanie nieruchomości. Zadanie to powinna ona wykonać niezależnie od tego, jaki jest stosunek do tego działania poszczególnych właścicieli nieruchomości. Koszt tego działania powinien więc w całości obciążać budżet danej gminy. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził więc, że czynność, wobec której wprowadzono w Gminie Gdów opłatę administracyjną, polegająca na nadawaniu numerów porządkowych nieruchomościom, nie jest „czynnością urzędową" o jakiej mowa w art. 18 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i w przepisie tym nie ma umocowania dla części uchwały zakwestionowanej przez Regionalną Izbę Obrachunkową w Krakowie. Bezprzedmiotowe staje się tu rozważanie, czy czynność taka podlega przepisom o opłacie skarbowej. Regionalna Izba Obrachunkowa nie naruszyła prawa stwierdzając nieważność części uchwały Rady Gminy G. i z tego powodu Sąd skargę oddalił na podstawie art. 27 ust. l ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym ( Dz. U. Nr 74, póz. 368 z późn. zm.). Źródło: OWSS 2/2001 Ten artykuł pochodzi od: Regionalne Izby Obrachunkowe https://archiwum.rio.gov.pl/ Adres WWW tego artykułu to: https://archiwum.rio.gov.pl/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=30