Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 24 sierpnia 2001 r. (Sygn. akt SA/Bk 396/01) Data Tuesday, 12 August - 20:52:24 Temat: Orzecznictwo Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2001 r. sprawy ze skargi Rady Gminy w N. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku z dnia 29-01-2001 r. Nr 817/2001 w przedmiocie stwierdzenia nieważności niektórych zapisów w Uchwale Rady Gminy w N. Nr XXIII/140/2000 z dnia 29.12.2000 r. - skargę oddala. Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 24 sierpnia 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2001 r. sprawy ze skargi Rady Gminy w N. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku z dnia 29-01-2001 r. Nr 817/2001 w przedmiocie stwierdzenia nieważności niektórych zapisów w Uchwale Rady Gminy w N. Nr XXIII/140/2000 z dnia 29.12.2000 r. - skargę oddala. UZASADNIENIE Uchwałą Nr 817/2001 z dnia 29 stycznia 2001 r. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 07.10.1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428 ze zm.) i art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1992 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) stwierdziło, że uchwała Rady Gminy w N. Nr XXIII/140/2000 z dnia 29 grudnia 2000 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2001 r. i zwolnień w tym podatku, została podjęta z istotnym naruszeniem prawa w zakresie § 1 ust. 1 pkt 2, 6 i 11 i w związku z tym stwierdziło nieważność zapisów pkt 2 i 6, a pkt 11 w zakresie sformułowania "lub leśną". K W uzasadnieniu uchwały podano, że w pkt 2 i 6 ust. 1 § 1 Rada Gminy zróżnicowała wysokość stawek ze względu na rodzaj podmiotu będącego podatnikiem wprowadzając niższe stawki dla stałych mieszkańców gminy (pkt 2) i dla osób fizycznych, które prowadzą gospodarstwo rolne na terenie gminy (pkt 6), co jest sprzeczne z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 ze zm.). Powołany przepis stanowi, że rada określa wysokość stawek podatku dla wymienionych w nim przedmiotów opodatkowania (pkt 1-7 tego przepisu). Różnicowanie stawek w zależności od rodzaju podmiotu będącego podatnikiem nie ma uzasadnienia prawnego. Natomiast w § 1 ust. 1 pkt 11 Rada Gminy naruszyła art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ponieważ określiła wysokość stawki podatku od nieruchomości dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą lub leśną, a powinna była określić stawkę dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna, z wyjątkiem związanych z budynkami mieszkalnymi. W skardze na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku Rada Gminy w N. zarzuciła naruszenie przepisu art. 91 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i wniosła o uchylenie zaskarżonej uchwały. Zdaniem skarżącej, z brzmienia przepisu art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych można wywieść możliwość dalszego różnicowania wysokości stawek w zależności od rodzaju podmiotu będącego podatnikiem, a różnica poglądów w kwestii interpretacji przepisu prawa nie może być utożsamiana z istotnym naruszeniem prawa. W odpowiedzi na skargę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku podtrzymało swoje stanowisko wnosząc o oddalenie skargi i dodatkowo nadmieniło, że ustalanie stawek podatku dla określonych podmiotów narusza również zasadę równości wobec prawa wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP. Różnicowanie obywateli w zależności od ich miejsca zamieszkania jest niedopuszczalne i narusza konstytucyjną zasadę równości orzekł Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 9 marca 19"8 8 r. (sygn. akt U 7/87). Teza ta znalazła potwierdzenie w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z. 3 listopada 1992 r. (sygn. akt K 12/92). Natomiast w § 1 ust. 1 pkt 11 Rada Gminy wprowadziła stawkę podatku dla gruntów związanych z działalnością leśną. Byłoby to więc podwójne opodatkowanie takich gruntów. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zaskarżona uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku z dnia 29 stycznia 2001 r. Nr 817/2001 ma oparcie w przepisach art. 11 ust. 1 ustawy z 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428 ze zm.), art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 ze zm.). Wbrew wywodom skargi, przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wyraźnie stanowi, że rada gminy określa wysokość stawek podatku od różnych nieruchomości wymienionych w pkt 1-7 tego przepisu. Z ustępem 1 tego artykułu ściśle związane są ustępy 2 i 3 również dotyczące wyłącznie przedmiotu opodatkowania. Żaden z przepisów ustawy nie uzależnia stawki podatku od takich okoliczności, jak to, czy podatnik jest stałym mieszkańcem gminy czy też nie, czy jest osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne czy nie. Różnicowanie stawek podatku w zależności od pewnych cech podatników narusza - jak prawidłowo podniesiono w odpowiedzi na skargę - zasadę równości wobec prawa wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP. Pkt 11 § 1 ust. 1 uchwałą Rady Gminy w N. jest ewidentnie sprzeczny z art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten stanowi, że rada gminy określa wysokość stawek podatku "od gruntów związanych z działalnością gospodarczą inną niż działalność rolnicza lub leśna...". Tymczasem w uchwale Rady Gminy w N. punkt ten brzmi: "od 1 m2 powierzchni gruntów związanych z działalnością gospodarczą lub leśną...". Taka niefortunna i sprzeczna z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy redakcja tego punktu uchwały wkracza w zakres unormowany ustawą z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444 ze zm.). Przytoczone wyżej argumenty przemawiają za tym, że omawiana uchwała Rady Gminy w N. w zakresie objętym § 1 pkt 2, 6 i 11 została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, a tym samym zasadnie organ nadzoru nie zastosował przepisu art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym. Wobec niezasadności skarga podlegała oddaleniu na mocy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.). Ten artykuł pochodzi od: Regionalne Izby Obrachunkowe https://archiwum.rio.gov.pl/ Adres WWW tego artykułu to: https://archiwum.rio.gov.pl/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=338