Wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 25 czerwca 2003 r. (Sygn. akt I SA/Lu 296/03) Data Thursday, 30 September - 16:35:23 Temat: Orzecznictwo Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2003 r. sprawy ze skargi Gminy Tarnawatka na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie z dnia 13 maja 2003 r. Nr 158/2003 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy w sprawie poboru podatku od nieruchomości, rolnego, leśnego od osób fizycznych w drodze inkasa, wyznaczenia inkasentów i określenia wynagrodzenia za inkaso - skargę oddala. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2003 r. sprawy ze skargi Gminy Tarnawatka na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie z dnia 13 maja 2003 r. Nr 158/2003 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy w sprawie poboru podatku od nieruchomości, rolnego, leśnego od osób fizycznych w drodze inkasa, wyznaczenia inkasentów i określenia wynagrodzenia za inkaso - skargę oddala. UZASADNIENIE Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie uchwałą Nr 158/2003, wydaną w oparciu o art. 91 ust. 1 w zw. z art. 86 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 z późn. zm.) stwierdziło nieważność uchwały Nr VI/44/2003 Rady Gminy Tarnawatka z dnia 15 kwietnia 2003r. w sprawie zmiany uchwały Nr 11/10/2002 Rady Gminy Tarnawatka z 11 grudnia 2002 r. w sprawie poboru podatku od nieruchomości, rolnego, leśnego od osób fizycznych w drodze inkasa, wyznaczenia inkasentów i określenia wynagrodzenia za inkaso, w części dotyczącej wyznaczenia na inkasentów osób wskazanych przez Wójta Gminy, z powodu sprzeczności z treścią art. 6 b ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431 z późn. zm.), art. 6 ust. 12 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.) oraz art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz.U. Nr 200, poz. 1682). W uzasadnieniu uchwały Kolegium podano, że uchwała Rady Gminy Tarnawatka wpłynęła do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie w dniu 25 kwietnia 2003 r. W dniu 29 kwietnia 2003 r. Kolegium wszczęło postępowanie nadzorcze w celu stwierdzenia nieważności części uchwały. W toku postępowania nadzorczego Rada Gminy nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie. Wymienioną uchwałą Rada Gminy zmieniła przepisy § 2 uchwały Nr 11/10/2002 z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie poboru podatku od nieruchomości, rolnego, leśnego od osób fizycznych w drodze inkasa, wyznaczenia inkasentów i określenia wynagrodzenia za inkaso, dodając do dotychczasowej treści tego paragrafu w brzmieniu "Na inkasentów wyznacza się sołtysów poszczególnych sołectw w Gminie Tarnawatka" dodatkową treść w brzmieniu "lub osoby wskazane przez Wójta Gminy". W ocenie Kolegium powyższe uzupełnienie oznacza, iż za zgodą rady wójt gminy przejmie od niej uprawnienie do wskazania inkasentów. Takie przeniesienie kompetencji, nawet za zgodą organu mającego ustawowe upoważnienie nie jest prawnie dopuszczalne. Przepisy wskazujące na możliwość zarządzenia poboru podatków samorządowych w drodze inkasa zawarte w powołanych wyżej ustawach wyraźnie wskazują iż określenie (wyznaczenie) inkasentów należy do kompetencji rady gminy i nie mogą być przekazane innemu organowi. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożonej na podstawie upoważnienia uchwałą Nr VI 11/51/2003 z dnia 16 maja 2003 r. przez Wójta Gminy Tarnawatka, skarżący wniósł o uchylenie uchwały Nr 158/2003 Kolegium RIO w Lublinie. W wywodach skargi zarzucono Kolegium RIO błędną interpretację przepisów prawa przez przyjęcie, że Rada Gminy nie miała uprawnień do przekazania prawa do wyznaczenia na inkasentów osób wskazanych przez Wójta Gminy. Ponadto wskazano na względy praktyczne przemawiające za takim rozwiązaniem oraz fakt, że Wójt Gminy swoje decyzje podejmuje w formie zarządzeń, które są dostępne ogółowi mieszkańców Gminy i ma obowiązek składania sprawozdań ze swych działań. W odpowiedzi na skargę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej nie znalazło podstaw do zmiany zaskarżonej uchwały. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga nie jest uzasadniona. Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków w granicach określonych w odrębnych ustawach. Tymi odrębnymi ustawami upoważniającymi radę gminy do podejmowania uchwał w sprawach podatków mającymi zastosowanie w rozpatrywanej sprawie są wymienione na wstępie ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (art. 6 "b"), ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (art. 6 ust. 12) oraz ustawa z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (art. 6 ust. 8), upoważniające radę gminy, w drodze uchwały do zarządzania poboru wymienionych w tych przepisach podatków w drodze inkasa oraz wyznaczania inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso. Ustawodawca w w/w przepisach, zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie terytorialnym, określił granice uprawnień rady w tych sprawach, przekazując stosowne uprawnienia określonemu podmiotowi (radzie gminy), określając właściwą dla tego typu regulacji formę prawną (uchwała) oraz przedmiot regulacji (pobór wymienionych w tych przepisach podatków w drodze regulacji, wyznaczanie inkasentów i wysokości wynagrodzenia). Wobec jednoznacznego brzmienia tych przepisów prawidłowo Kolegium RIO stwierdziło, iż nie pozwalają one radzie gminy na scedowanie swych wyłącznych uprawnień do wyznaczania inkasentów w drodze uchwały na rzecz wójta gminy. Z tych tez względów nie można podzielić zawartej w skardze argumentacji wskazującej na względy praktyczne czy też fakt wydawania przez wójta gminy zarządzeń i ustawowy obowiązek składania na sesji sprawozdań z jego działań. Jeżeli więc uchwała Rady Gminy Nr VI/44/2003 we wskazanym zakresie jest w istotny sposób sprzeczna z prawem, Kolegium miało obowiązek stwierdzić jej nieważność w tej części. Z tych względów skargę należało oddalić na mocy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. nr 74, poz. 368 ze zm.). Ten artykuł pochodzi od: Regionalne Izby Obrachunkowe https://archiwum.rio.gov.pl/ Adres WWW tego artykułu to: https://archiwum.rio.gov.pl/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=691