Regionalne Izby Obrachunkowe

Postanowienie NSA Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie z dnia 9 września 2003 r. (Sygn. akt I SA/Rz 912/03)
Data Friday, 01 October - 23:43:08
Temat: Orzecznictwo

Naczelny Sad Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie
po rozpoznaniu w dniu 9 września 2003 r. na rozprawie sprawy ze skargi Województwa Podkarpackiego na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie z dnia 19 maja 2003 r. Nr XXI/2690/2003 w przedmiocie wskazania, że uchwała Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28.04.2003 r. Nr VIII/65/03 została wydana z naruszeniem prawa - postanawia-odrzucić skargę.

UZASADNIENIE

W dniu 28.04.2003 r. Sejmik Województwa Podkarpackiego podjął uchwałę Nr VIII/65/03 w sprawie rozpatrzenia sprawozdania z wykonania budżetu Województwa Podkarpackiego za 2002 r. i udzielenia absolutorium Zarządowi Województwa Podkarpackiego.

Wskazaną uchwałę powzięto na podstawie art. 18 pkt 9 i 10 ustawy z dnia 5.06.1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1590 z późn.zm./ oraz art. 136 ust. 2 ustawy z dnia 26.11.1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. z 2003, Nr 15, poz. 148/.

Postanowienia uchwały są następujące:

§ 1 - Po rozpatrzeniu sprawozdania z wykonania budżetu Województwa Podkarpackiego za 2002 r., po uwzględnieniu pozytywnej opinii Komisji Rewizyjnej - nie udziela się absolutorium Zarządowi Województwa Podkarpackiego z tytułu wykonania budżetu województwa za 2002 r.,

§ 2 - Sprawozdanie z wykonania budżetu Województwa Podkarpackiego za 2002 r. stanowi załącznik do niniejszej uchwały,

§ 3 - Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia i podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego.

Powyższa uchwała wpłynęła do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie w dniu 5.05.2003 r. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie uchwałą Nr XXI/2690/2003 z dnia 19.05.2003 r. zasygnalizowało Sejmikowi Województwa Podkarpackiego, że uchwała Sejmiku Nr YIII/65/2003 z dnia 28.04.2003 r. /przedstawiona na wstępie/ została wydana z nieistotnym naruszeniem prawa.

Powołaną uchwałę Kolegium wydało na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 6 i ust. 3 ustawy z dnia 7.10.1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. z 2001 r.. Nr 55, poz. 577 z późn.zm./ i § 4 ust. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14.01.2000 r. w sprawie siedzib i zasięgu terytorialnego regionalnych izb obrachunkowych oraz szczegółowej organizacji izb, liczby członków kolegium i trybu postępowania /Dz.U. Nr 3, poz. 34/.

W uzasadnieniu uchwały Kolegium stwierdziło, że § 3 uchwały Nr VII1/65/2003 z dnia 28.04.2003 r. Sejmiku Województwa Podkarpackiego przewidujący ogłoszenie tej uchwały w Dzienniku Województwa Podkarpackiego narusza art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, bowiem uchwała Sejmiku w sprawie absolutorium dla Zarządu Województwa nie podlega ogłaszaniu w Dzienniku Województwa. Naruszenie wskazanego przepisu jest zdaniem Kolegium nieistotne.

Przedstawioną uchwalę Kolegium doręczono Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Podkarpackiego w dniu 21.05.2003 r. Zarząd Województwa Podkarpackiego uchwałą Nr 41/597/03 z dnia 27.05.2003 r. postanowił zaskarżyć uchwałę Kolegium do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W skardze opatrzonej datą 11.06.2003 r. i wniesionej do Sądu w dniu 12.06.2003 r. skarżące Województwo Podkarpackie wniosło o uchylenie lub o stwierdzenie nieważności uchwały Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie Nr XXI/2690/2003 z dnia 19.05.2003 r. i zarzuciło:

1/ błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przez organ nadzoru art. 19 ust. 3, art. 34 ust. 1a, art. 82 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o samorządzie województwa oraz art. 136 ustawy o finansach publicznych,

2/ naruszenie przepisów art. 7, art. 10 § 1 i 3 k.p.a. w zw. z art. 18 ust. 3 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych i art. 82 ust. 6 ustawy o samorządzie województwa.

Rozwijając te zarzuty skarżące Województwo wyjaśniło, że Kolegium nie zawiadomiło organów Samorządu Województwa o wszczęciu postępowania nadzorczego, na skutek czego Samorząd Województwa został pozbawiony możliwości udziału w posiedzeniach organu nadzoru. Uchwałę Nr XXI/2690/2003 z dnia 19.05.2003 r. Kolegium nie zakwestionowało wbrew prawnemu obowiązkowi wynikającemu z art. 82 ust. 1 o samorządzie województwa całej uchwały Sejmiku Nr VIII/65/03 z dnia 28.04.2003 r. w sprawie nie udzielenia absolutorium Zarządowi Województwa, nie stwierdziło nieważności tej uchwały, chociaż istniały powody do takiego stwierdzenia.

Otóż Zarząd Województwa Podkarpackiego przed terminem sesji Sejmiku przedstawił Przewodniczącemu Sejmiku projekt uchwały o udzieleniu Zarządowi Województwa absolutorium z wykonania budżetu za 2003 r. Na sesji Sejmiku Województwa Podkarpackiego w dniu 28.04.2003 r. pozytywny wniosek Komisji Rewizyjnej o udzielenie zarządowi absolutorium nie uzyskał wymaganej przepisem art. 34 ust. 1a ustawy o samorządzie województwa bezwzględnej większości ustawowego składu Sejmiku. Z protokołu Komisji Skrutacyjnej wynika, że za wnioskiem Komisji Rewizyjnej głosowało 15 radnych, 12 głosowało przeciw i 4 wstrzymało się od głosu. Ustawowy skład Sejmiku wynosi 33 radnych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12.07.2002 r., I SA/Lu 525/02 - Finanse Komunalne Nr 2/2003 str. 60 i n. stwierdził, że odrzucenie uchwały poddanej pod głosowanie w wyniku nie uzyskania bezwzględnej większości głosów świadczy jedynie o tym, że podjęto uchwałę ale nie ma rozstrzygnięcia w sprawie absolutorium.

Mimo braku rozstrzygnięcia w sprawie absolutorium. Przewodniczący Sejmiku sporządził uchwałę Nr VIII/65/03 w sprawie rozpatrzenia sprawozdania z wykonania budżetu Województwa Podkarpackiego za 2002 r. i udzielenia absolutorium Zarządowi Województwa.

W § 1 uchwały Przewodniczący Sejmiku przekraczając swoje uprawnienia określone treścią art. 20 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa /organizowanie pracy Sejmiku i prowadzenie obrad Sejmiku/ wpisał treść rażąco naruszającą prawo: "po uwzględnieniu pozytywnej opinii Komisji Rewizyjnej -nie udziela się absolutorium". Treść ta jest sprzeczna z tytułem uchwały w zakresie udzielania absolutorium oraz odnośnie treści opinii Komisji Rewizyjnej, która była pozytywna dla udzielenia absolutorium, a nie dla nieudzielenia absolutorium /nie została więc uwzględniona pozytywna opinia komisji/.

Skarżące Województwo zasygnalizowało, że w podobnym stanie prawnym Kolegium podjęło uchwałę Nr XXI/2581/2002 r. z dnia 4.06.2002 r. i stwierdziło nieważność uchwały Rady Powiatu w Kolbuszowej w sprawie nieudzielenia absolutorium dla Zarządu Powiatu w całości.
Regionalna Izba Obrachunkowa w Rzeszowie wniosła o odrzucenie ewentualnie o oddalenie skargi.
W replice na zarzuty podniesione w skardze stwierdziła, iż nie dotyczą one treści zaskarżonej uchwały. Zdaniem skarżącego organ nadzoru powinien stwierdzić nieważność uchwały Sejmiku Województwa w sprawie nieudzielenia absolutorium. Takie stanowisko nie jest zasadne, gdyż skarżący może tylko kwestionować wyłącznie podjętą uchwałę organu nadzorczego. Na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w sprawie nieistotnego naruszenia prawa skarga Sądu nie przysługuje. Takie stanowisko zawarte jest w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16.04.2002 r., sygn. akt II SA/Wr 2115/00 opubl. OSS Nr 3/2002 r.

Z tego względu wniosek Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie o odrzucenie skargi jest uzasadniony, bowiem uchwałą sygnalizująca nieistotne naruszenie prawa nie jest aktem nadzoru w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 7 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Taka uchwała nie zawiera bowiem władczego rozstrzygnięcia w działalność samorządu.

Co się tyczy dalszych zarzutów podniesionych w skardze, to stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7.10.1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych w zw. z art. 78 ust. 1 i art. 82 ustawy o samorządzie województwa, regionalne izby obrachunkowe badają uchwały sejmiku województwa w przedmiocie absolutorium dla zarządu pod kątem zgodności z prawem, a w szczególności czy został zachowany tryb podjęcia tych uchwał Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie badając uchwałę Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28.04.2003 r. Nr VIII/65/2003 stwierdziło, iż uchwała ta została podjęta po wyczerpaniu procedury określonej przepisami prawa.

Na sesji w dniu 28.04.2003 r. część radnych sformułowała zarzuty dotyczące nieprawidłowego wykonania budżetu w oparciu o wykazane w sprawozdaniu Zarządu Województwa z wykonania budżetu rozbieżności pomiędzy budżetem uchwalonym, a wykonanym. Pod głosowanie został poddany projekt uchwały w sprawie udzielenia absolutorium, który nie uzyskał bezwzględnej większości głosów i zgodnie z regułą interpretacyjną zawartą w art. 19 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa została podjęta uchwała o nieudzieleniu absolutorium Kolegium stwierdziło też, że rzeczywiście wystąpiły rozbieżności między planowanym, a wykonanym budżetem.
Podniesiony w skardze zarzut podjęcia przez Kolegium w podobnym stanie prawnym dwu różnych uchwał także jest nieuzasadniony. W obu przypadkach za projektem uchwały o udzielenie absolutorium nie opowiedziała się bezwzględna większość ustawowego składu organu stanowiącego. Kolegium Izby stwierdziło nieważność uchwały Nr XXXIX/206/02 Rady Powiatu Kolbuszowskiego z dnia 29.04.2002 r. z powodu podjęcia tej uchwały w oderwaniu od oceny wykonania budżetu.

Nie jest również zasadny zarzut naruszenia procedury związanej z podjęciem przez Kolegium uchwały o stwierdzeniu nieistotnego naruszenia prawa. Zgodnie z art. 18 ust. 3 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych w posiedzeniu Kolegium Izby ma prawo uczestniczyć przedstawiciel podmiotu, którego sprawa jest rozpatrywana. Przepis ten należy jednak rozpatrywać w powiązaniu z pozostałymi postanowieniami art. 18 tej ustawy, a przede wszystkim z treścią ust. 1 tego artykułu. Przepis ten określa sprawy należące do właściwości kolegium izby. Kompetencje kolegium izby w sprawie nadzoru nad uchwałami i zarządzeniami podejmowanymi w sprawach należących do właściwości regionalnych izb obrachunkowych są uregulowane w art. 18 ust. 1 pkt 1. W świetle tego przepisu do właściwości Kolegium izby należy ustalanie budżetów jednostek samorządu terytorialnego w przypadku, o którym mowa w art. 123 ust. 3 ustawy o finansach publicznych oraz orzekanie o nieważności uchwał i zarządzeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych.
Uprawnienie, o którym mowa w art. 18 ust. 3 w/w ustawy należy odnosić do spraw związanych z nadzorem nad uchwałami i zarządzeniami organów jednostek samorządu terytorialnego, które zostały określone w ust. 1 pkt 1 tego artykułu. Wskazywanie nieistotnego naruszenia prawa w aktach organów jednostek samorządu terytorialnego, objętych badaniem przez organ nadzoru, nie zostało wymienione w tym przepisie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.

Art. 16 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11.05.1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm./, nazwanej dalej skrótem ustawa o NSA, dopuszcza skargę do sądu administracyjnego na akty nadzoru nad działalnością organów samorządu terytorialnego.

Ustawa późniejsza o samorządzie województwa z dnia 5.06.1998 r. /tekst jednolity Dz.U. z 2001 r.. Nr 142, poz. 1590/ w art. 82 ust. 1 i art. 86 ust. 1 przewiduje skargę województwa do sądu administracyjnego tylko w stosunku do rozstrzygnięć nadzorczych oraz do rozstrzygnięć o jakich mowa w art. 84 ust. 2, art. 85 ust. 1 i art. 80a powyższej ustawy, czyli zawęża zakres zaskarżalności, bowiem nie każdy akt nadzoru jest rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu podanego już art. 82 ust. 1.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa jest zdaniem Sądu przepisem procesowym. Zgodnie z klauzulą derogacyjną lex posterior derogat priori /ustawa późniejsza uchyla przepis ustawy wcześniejszej/, należy w przedmiotowej sprawie stosować art. 82 ust. 1 i art. 86 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa.

Po tym wprowadzeniu, istotę sprawy należy ograniczyć do pytania czy uchwała organu nadzoru wskazująca, że uchwała sejmiku województwa została podjęta z nieistotnym naruszeniem prawa jest rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu art. 82 ust. 1 i art. 86 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa.

Zdaniem Sądu in merito tego rodzaju uchwała jest aktem nadzoru, który jednakże nie ma cech rozstrzygnięcia nadzorczego. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwaliło się zapatrywanie, iż rozstrzygnięciem nadzorczym jest tylko takie rozstrzygnięcie organu nadzoru, które władczo ingeruje w sferę działalności organów samorządu terytorialnego - głównie uchwałodawczą /zob. wyrok NSA z dnia 18.09.1990 r., SA/Wr 849/90 - ONSA Nr 4/1990, poz. 2, z 12.10.1990 r., SA/Lu 663/90 - ONSA Nr 4/1990, poz. 6, z 8.04.1992 r., SA/Wr 15/92 - ONSA Nr 2/1993, poz. 39, uzasadnienie postanowienia z dnia 16.04.2002 r., II SA/Wr 2151/00 - OSS Nr 3/2002 r., poz. 74/.

Rozstrzygnięcie nadzorcze jako władcza ingerencja w działalność jednostek samorządu terytorialnego powoduje wyłączenie z obrotu prawnego zakwestionowanej uchwały organu samorządu terytorialnego. Takiego charakteru nie ma wskazanie, że uchwała organu samorządu terytorialnego została podjęta z nieistotnym naruszeniem prawa, bowiem takie stwierdzenie nie wywołuje negatywnych skutków w stosunku do uchwały samorządu terytorialnego. Akt nadzoru sygnalizujący nieistotne naruszenie prawa ma tylko charakter prewencyjny, czyli zapobiegający takim naruszeniom prawa w przyszłości.

Za konkluzją, iż akt sygnalizujący nieistotne naruszenie prawa nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym przemawia dodatkowo systematyka art. 82 ustawy o samorządzie województwa. Wskazany przepis składa się z 6 ustępów. Z ustępu 1 wynika m. innymi, że uchwała samorządu województwa sprzeczna z prawem jest nieważna. Natomiast z ustępu 4 wynika, że uchwała organu nadzoru stwierdzająca nieważność uchwały organu samorządu województwa jest rozstrzygnięciem nadzorczym, które powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne oraz pouczenie o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Takie umiejscowienie ustępu 4 prowadzi do wniosku, iż zwieńcza unormowanie odnoszące się do rozstrzygnięć nadzorczych. Przy takim założeniu ustęp 5, dotyczący nieistotnego naruszenia prawa, nie jest traktowany przez prawodawcę jako rozstrzygnięcie nadzorcze.

Dodatkowo przytoczona argumentacja a rubrica przemawia za wnioskiem, że na akt nadzoru wskazujący nieistotne naruszenie prawa skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje.

Drugim zagadnieniem wymagającym objaśnienia jest kwestia czy istotnie zapis umieszczony w § 3 uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28.04.2003 r.. Nr VIII/65/03, że uchwała w sprawie nieudzielenia absolutorium Zarządowi Województwa Podkarpackiego podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego w sposób nieistotny narusza prawo.

Art. 13 pkt 1 - 9 ustawy z dnia 20.07.2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych /Dz.U. Nr 62, poz. 718 z późn.zm./ nie wymienia uchwały Sejmiku Województwa w sprawie absolutorium dla Zarządu Województwa co oznacza, że taka uchwała nie podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Wymieniony art. 13 w punkcie 10 stanowi, że w wojewódzkim dzienniku urzędowym ponadto ogłasza się inne akty prawne, informacje, komunikaty, obwieszczenia i ogłoszenia, jeżeli tak stanowią przepisy szczególne.

Ustawa o samorządzie województwa /art. 89 ust. 3 i 4/, także nie przewiduje ogłaszania w wojewódzkim dzienniku urzędowym uchwał w sprawie absolutorium. Uchwała w sprawie absolutorium nie jest również aktem prawa miejscowego, bo nie zawiera przepisów powszechnie obowiązujących na terenie województwa. Taka uchwała ma charakter wewnętrzny.
Treść § 3 uchwały Sejmiku Województwa nie miała żadnego znaczenia dla podjęcia uchwały w sprawie nieudzielenia absolutorium, zatem zdaniem Sądu naruszenie art. 13 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych było nieistotnym naruszeniem prawa. Z tego względu nie było potrzeby wydania rozstrzygnięcia nadzorczego stwierdzającego nieważność § 3 uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego w zakresie nieudzielenia absolutorium.

Przepisy ustawy o samorządzie województwa /art. 82 ust. 1 - 4 i art. 86 ust. 1/, co już wywiedziono, nic przewidują skargi do sądu administracyjnego na uchwały organu nadzoru wskazujące nieistotne naruszenie prawa /zob. też powołane już postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16.04.2002 r., II SA/Wr 2151/00 - OSS Nr 3/2002, poz. 74 - dotyczy uchwały rady gminy, ale motywy zawarte w uzasadnieniu postanowienia wiążą się z przedmiotową sprawą, bowiem art. 91 ustawy o samorządzie gminnym ma takie same brzmienie co art. 82 ustawy o samorządzie województwa/. Zarzuty podniesione w skardze nie mają wpływu na wynik sprawy.

Skarżące Województwo Podkarpackie zarzuciło, iż organ nadzoru powinien wydać rozstrzygnięcie nadzorcze i stwierdzić nieważność uchwały Sejmiku Województwa w zakresie nieudzielenia Zarządowi absolutorium, ponieważ w tym zakresie doszło do istotnego naruszenia prawa. Sąd administracyjny wprawdzie nie jest związany granicami skargi, ale jest związany granicami sprawy. Granice przedmiotowej sprawy określa zaskarżona uchwała organu nadzoru, która nie dotyczy absolutorium. W takim stanie rzeczy Sąd nie był władny oceniać uchwały organu nadzoru w zakresie absolutorium, bowiem jest to kwestia nie objęta przedmiotową uchwałą.

Drugi zarzut dotyczy niezawiadomienia właściwego organu Województwa Podkarpackiego o wszczęciu postępowania nadzorczego, na skutek czego skarżący został pozbawiony możliwości uczestniczenia w postępowaniu nadzorczym, w którym mógłby wykazać, że uchwała Sejmiku Województwa w sprawie nieudzielenia absolutorium była niezgodna z prawem.

Regionalna Izba Obrachunkowa odpierając ten zarzut powołała się na art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 7.10.1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /tekst jednolity Dz.U. z 2001 r.. Nr 55, poz. 577/ i twierdziła, iż obowiązek zawiadamiania o wszczęciu postępowania nadzorczego dotyczy tylko spraw wymienionych w ustępie 1 tego przepisu, który nie wymienia uchwał wskazujących nieistotne naruszenie prawa. Przedstawiony pogląd organu nadzoru jest wątpliwy, gdyż art. 18 ust. 3 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych stanowi, iż w posiedzeniu Kolegium Izby ma prawo uczestniczyć przedstawiciel podmiotu określonego w art. 1 ust. 2 tej ustawy, którego sprawa jest rozpatrywana, zaś art. 18 ust. 1 pkt 6 wymienia uchwały w innych sprawach, które są określone w odrębnych przepisach. Takim przepisem jest art. 82 ust. 5 ustawy o samorządzie województwa, wedle którego w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały, lecz ogranicza się do wskazania, że uchwałę wydano z naruszeniem prawa.

Do tego przepisu ma również zastosowanie art. 82 ust. 6 ustawy o samorządzie województwa, który przewiduje odpowiednie stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Ze względu na odesłanie do przepisów K.p.a., w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęto zapatrywanie, że obowiązek zawiadomienia jednostek samorządu terytorialnego o wszczęciu postępowania nadzorczego wynika z art. 61 § 1 i 4 k.p.a. /uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21.10.2002 r., sygn. akt OPS 9/02 - ONSA Nr 2/2003, poz. 43/. Brak zawiadomienia organu samorządu terytorialnego o wszczęciu postępowania nie stanowi jednak bezwzględnej przesłanki prowadzącej do uchylenia uchwały organu nadzoru.

Kasacja może być uzasadniona tylko wtedy, kiedy brak zawiadomienia miał istotny wpływ na wynik sprawy. Dla przykładu brak zawiadomienia nie będzie miał wpływu na wynik sprawy, jeżeli rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdza nieważność uchwały organu samorządu terytorialnego, która została wydana z istotnym naruszeniem prawa.

W przeciwnym przypadku /po uchyleniu rozstrzygnięcia nadzorczego/ doszłoby do wykonania uchwały organu samorządu sprzecznej z prawem. Zarzut braku zawiadomienia nie może być również skuteczny w przypadku aktu nadzoru, który nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Ubocznie /poza sprawą/ należy wyjaśnić, iż nawet przy założeniu, że na każdy akt nadzoru przysługuje skarga do sądu, to uchylenie przez Sąd takiego aktu po upływie 30 dni od dnia doręczenia organowi nadzoru uchwały organu samorządu terytorialnego /art. 82 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa/ wyklucza możliwość ponownego wydania aktu nadzoru. Tak więc przedmiotowa skarga nie mogła praktycznie rzecz ujmując doprowadzić do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego w sprawie absolutorium.

Mając to wszystko na uwadze i na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o NSA, Sąd skargę odrzucił.

Ten artykuł pochodzi od: Regionalne Izby Obrachunkowe
https://archiwum.rio.gov.pl/

Adres WWW tego artykułu to:
https://archiwum.rio.gov.pl/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=697