 |
 |
 |
| |
Aktualnie online
Aktualnie jest 404 gości i 0 użytkowników online
Jesteś anonimowym użytkownikiem. Możesz się zarejestrować klikając tutaj
Wizyt w serwisie: 158709816 |
|
 |
 |
 |
|  |
|
|
|
| |
Zaopatrzenie w wodę ludności aglomeracji miejskich
Wysłany dnia 26 Maj, 2003 - 09:54 przez AnetaM   |
|
 |
|
 |
| |
W kwietniu 2002 r. na stronach internetowych NIK w dziale "Wyniki kontroli" została opublikowana "Informacja o wynikach kontroli zaopatrzenia w wodę ludności aglomeracji miejskich (Nr ewid. 186/2001)"
W naszym serwisie prezentujemy skrót prasowy tej informacji natomiast pełny jej tekst można pobrać ze stron NIK.
Kontrolą objęto 20 największych miast w Polsce, liczących powyżej 200 tys. mieszkańców.
Z ustaleń kontroli wynika, że około 7% mieszkańców skontrolowanych miast nie korzystało z wody z sieci wodociągowych i zaopatrywało się w nią głównie z ujęć lokalnych bądź ze studni publicznych, a dostarczana ludności woda wodociągowa w ca 2/3 badanych miast oraz czerpana z ogólnodostępnych zaworów studni publicznych, nie odpowiadała warunkom wody pitnej. Świadczyły o tym analizy wyników badań jakości wody przeprowadzonych w latach 1999-2000 przez laboratoria przedsiębiorstw wodociągowych oraz Inspekcję Sanitarną, potwierdzone wynikami badań wykonanych na wniosek NIK w trakcie kontroli, przez wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne.
Ujmowane przez przedsiębiorstwa wodociągowe wody powierzchniowe, infiltracyjne i podziemne w większości miast były o niskiej jakości. Około 67% ujmowanych wód pochodziło z wód powierzchniowych, przeważnie złej jakości. W tej sytuacji woda podawana do sieci wymagała, często skomplikowanego, uzdatniania.
W okresie ostatnich 10 lat, we wszystkich badanych miastach, nastąpił spadek zużycia wody, związany głównie z dokonującymi się zmianami gospodarczymi, a także wprowadzaniem opomiarowania wody dostarczanej odbiorcom. Zmniejszenie zapotrzebowania na wodę spowodowało wprowadzenie przez przedsiębiorstwa wodociągowe ograniczeń wykorzystania zdolności produkcyjnych ujęć wodnych, urządzeń uzdatniających i przesyłających wodę. Skutkowało to wzrostem kosztów jednostkowych dostarczanej wody, co z kolei miało wpływ na poziom cen 1 m3 dostarczanej wody. Jakkolwiek organy gmin w połowie badanych miast ustalały opłaty niższe od proponowanych przez przedsiębiorstwa, jednak we wszystkich badanych miastach nastąpił wzrost opłat od 1,8% w Toruniu do 39,2% w Szczecinie, związany głównie z utrzymaniem urządzeń, a w mniejszym stopniu z poprawą jakości wody dostarczanej odbiorcom.
Ujmowane przez przedsiębiorstwa wodociągowe wody powierzchniowe, infiltracyjne i podziemne w większości miast były o niskiej jakości. Około 67% ujmowanych wód pochodziło z wód powierzchniowych, przeważnie złej jakości. W tej sytuacji woda podawana do sieci wymagała, często skomplikowanego uzdatniania i pomimo to wykazywała przekroczenia dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń. Wpływ na niezadowalający stan jakości wody dostarczanej ludności miały także m.in. zły stan techniczny sieci wodociągowych oraz tzw. wtórne zanieczyszczenia uzdatnionych wód.
Organy samorządu terytorialnego, odpowiadające za zaopatrzenie ludności w wodę, w niedostatecznym stopniu sprawowały nadzór nad przedsiębiorstwami wodociągowymi, tym samym nie zapewniały odbiorcom wody wymaganej jakości. Woda podawana do sieci - pomimo stosowanych, często skomplikowanych, procesów uzdatniania - wykazywała przekroczenia dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń. Wpływ na niezadowalający stan jakości wody dostarczanej ludności miały również, m.in., zły stan techniczny sieci wodociągowych oraz tzw. wtórne zanieczyszczenia uzdatnionych wód, spowodowane przewymiarowaniem tych sieci, wynikającym ze zmniejszającego się zużycia wody. Zespół tych czynników sprzyjał zwiększaniu się liczby awarii, a także występowaniu strat wody.
Stwierdzono brak dostatecznego nadzoru Inspekcji Sanitarnej nad jakością dostarczanej ludności wody oraz nad wodą czerpaną ze studni publicznych. Organy Inspekcji Sanitarnej w większości nie informowały zarządów miast o jakości wody w wodociągach. Nie we wszystkich stacjach sanitarnych wyznaczono stałe punkty poboru wody do analizy i dostosowano ilość i zakres badań do obowiązujących przepisów. Również nie we wszystkich stacjach ustalono zasady postępowania kontrolnego. Pomimo stwierdzanych naruszeń wymagań dla wody do picia i na potrzeby gospodarcze nie zawsze podejmowano postępowania o uznanie warunkowej przydatności lub zakazie użytkowania wody. W wyniku kontroli stwierdzono także niegospodarność w wykorzystywaniu sprzętu posiadanego przez stacje sanitarne.
Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, zarówno w przypadku jakości wód w sieciach wodociągowych, jak również w przypadku studni publicznych, w ograniczonym zakresie współpracowały z wojewódzkimi inspektorami sanitarnymi i nie podejmowały dostatecznych działań w celu ograniczenia czerpania wody o złej jakości lub doprowadzenia jej przez administratorów ogólnodostępnych zaworów studni publicznych do stanu odpowiadającego warunkom określonym przepisami.
Organy administracji rządowej dopuszczały do okresowej eksploatacji wód przez przedsiębiorstwa wodociągowe zaopatrujące ludność w wodę bez wymaganych pozwoleń wodnoprawnych. Również nie egzekwowały od nich przestrzegania warunków zawartych w pozwoleniach oraz wyznaczania stref sanitarnych ujęć wód. Kontrola wykazała, że straty ilości wody dostarczonej odbiorcom w porównaniu z ilością wody pobieranej z ujęć, w badanym okresie wzrosły z ca 17% do ca 20%.
Regionalne Zarządy Gospodarki Wodnej, odpowiedzialne za realizację zadań z zakresu gospodarki wodnej w zlewniach rzek, opracowały warunki korzystania z wód dorzecza, najistotniejszy instrument zarządzania wodami, jedynie dla ca 17% powierzchni kraju, a bilanse wodnogospodarcze dorzeczy, będące podstawowymi elementami warunków korzystania z wód dorzeczy, dla powierzchni ca 4%.
Uchwalona przez Sejm w dniu 27 kwietnia 2001 r. ustawa Prawo ochrony środowiska oraz w dniu 18 lipca 2001 r. ustawa Prawo wodne, które weszły w życie odpowiednio od 1 października 2001 r. i od 1 stycznia 2002 r., zawierają rozwiązania prawne związane z zaopatrzeniem w wodę, uwzględniające niektóre wnioski wynikające z przeprowadzonej kontroli. Niezależnie od już wprowadzonych regulacji prawnych niezbędne jest jednak podjęcie dalszych działań. Pełne wdrożenie ww. ustaw uzależnione jest m.in. od jak najszybszego wydania brakujących aktów wykonawczych.
Realizacja zawartych w informacji wniosków systemowych, niezależnie od wniosków skierowanych do kierowników jednostek skontrolowanych, powinna usprawnić i właściwie ukierunkować zadania w zakresie zaopatrzenia w wodę aglomeracji miejskich.
Notatka: Informacja pochodzi z serwisu internetowego Najwyższej Izby Kontroli http://www.nik.gov.pl
|
|
 |
 |
 |
|
|
Webmaster