Część II Sprawozdania z
działalności RIO
i wykonania budżetu przez jednostki samorządu terytorialnego w 2003 roku
4.3.2. Wewnętrzne procedury kontroli funkcjonujące w urzędach jednostek samorządu terytorialnego
4.3.3. Procedury kontroli wydatków bieżących w urzędach jednostek samorządu terytorialnego
System kontroli finansowej w różnych formach funkcjonuje praktycznie we wszystkich jst. Wewnętrzna kontrola finansowa stanowi istotny aspekt sprawnej organizacji gospodarki finansowej samorządu terytorialnego. Opracowanie i wdrożenie procedur, instrukcji i mechanizmów kontroli finansowej, zgodnie z art. 28a ust. 1 oraz art. 35a ust. 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, należy do kierownika jednostki. Zgodnie z art. 28a ust. 1 ustawy, kierownik jednostki sektora finansów publicznych jest odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej, w tym za wykonywanie obowiązków w zakresie kontroli finansowej. Obowiązki te ustawodawca precyzuje w art. 35a ustawy. W myśl tego przepisu kontrola finansowa obejmuje procesy związane z gromadzeniem i rozdysponowaniem środków publicznych oraz gospodarowanie mieniem. Tak zdefiniowana kontrola obejmuje swym zakresem m. in.:
przeprowadzanie wstępnej oceny celowości zaciągania zobowiązań finansowych i dokonywania wydatków,
pobieranie i gromadzenie środków publicznych,
zaciąganie zobowiązań finansowych,
dokonywanie wydatków ze środków publicznych oraz ich zwrot,
udzielanie zamówień publicznych,
prowadzenie gospodarki finansowej oraz stosowanie procedur kontroli (art. 35a ust. 2).
Wskazane procedury kontroli ustala w formie pisemnej kierownik jednostki, biorąc pod uwagę standardy kontroli finansowej. Standardy kontroli w jednostkach sektora finansów publicznych zostały określone przez Ministra Finansów w Komunikacie Nr 1/KF/2003 z dnia 30 stycznia 2003 r.. Określają one podstawowe wymagania dotyczące systemów kontroli finansowej jednostek sektora finansów publicznych, stanowiąc jednocześnie pomoc w tworzeniu nowych i ocenie już funkcjonujących systemów kontroli finansowej oraz wyznaczając obszary i kierunki zmian lub uzupełnienia tych systemów. Tym samym standardy zapewniają spójny i jednolity model kontroli finansowej w jednostkach sektora finansów publicznych.
Realizacja procedur kontroli, ustanowionych w podległych i nadzorowanych jednostkach sektora finansów publicznych, podlega następnie, zgodnie z art. 127 ust. 2 ustawy, kontroli organu wykonawczego jst. Kontrola ta winna obejmować w każdym roku co najmniej 5% wydatków podległych jednostek organizacyjnych (art. 127 ust. 3 ustawy).
Aktualnie obowiązujące unormowania dotyczące wewnętrznej kontroli finansowej, zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2002 r. ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej. Zgodnie z poprzednim stanem prawnym (art. 28a ustawy) kontrola wykonywana przez kierownika jednostki sektora finansów publicznych dotyczyła procesów związanych z wydatkowaniem środków pod względem legalności, gospodarności i celowości. W tym też celu kierownik winien był ustalić szczegółowo:
procedury kontroli wydatków dokonywanych ze środków publicznych, w tym zgodności z planem finansowym,
zasady wstępnej oceny celowości wydatków ponoszonych w związku z realizacją zadań, w tym wydatków na koszty funkcjonowania jednostki,
sposoby wykorzystania wyników powyższych kontroli i ich oceny.
Należy podkreślić, że kontrola finansowa jest procesem zintegrowanym z bieżącą działalnością jednostki. Kontrola ta nie jest jednorazowym zdarzeniem o wyjątkowym charakterze ale szeregiem czynności i działań wykonywanych przez kierownika jednostki, kierowników komórek organizacyjnych, głównego księgowego i poszczególnych pracowników w toku bieżącej działalności jednostki, które tworzą system wewnętrznej kontroli finansowej. Elementy systemu wewnętrznej kontroli finansowej wbudowane są w strukturę organizacyjną, procedury oraz praktykę przyjętą w danej jednostce. Czynności i mechanizmy kontrolne stanowią integralną część poszczególnych procesów i operacji prowadzonych w jednostce, np. wypłaty wynagrodzeń, dokonywania płatności za usługi i dostawy, pobierania dochodów, wydawania wyposażenia.
Zasadnym było więc zbadanie prawidłowości sprawowania wewnętrznej kontroli finansowej jako integralnej części systemu kierowania jednostką, wspierającej sprawną realizację zadań jednostki, skuteczne i wydajne podejmowanie działań oraz skuteczne wykorzystanie i ochronę zasobów.
W trakcie kontroli przeprowadzonej w 2003 r. przez wszystkie regionalne izby obrachunkowe zbadano prawidłowość funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej w 123 jst (w tym: 66 gmin, 25 miast i gmin, 25 miast oraz 7 powiatów). Ocena obejmowała lata 2002 i 2003. Poddano jej przestrzeganie, wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2002 r., regulacji dotyczących kontroli finansowej w urzędach jst jako jednostkach budżetowych, w zakresie:
ustalenia wewnętrznych procedur kontroli,
dokonywania wstępnej oceny celowości zaciąganych zobowiązań finansowych i dokonywanych wydatków,
przestrzegania wewnętrznych procedur kontroli przy dokonywaniu wydatków bieżących.
Celem kontroli było ustalenie również czy i w jaki sposób organy wykonawcze jst realizowały, wynikający z art. 127 ustawy o finansach publicznych, obowiązek polegający na sprawdzeniu przestrzegania przez podległe jednostki ustalonych przez siebie procedur oraz corocznym obejmowaniu kontrolą co najmniej 5% wydatków tych jednostek.
Organizację oraz zasady funkcjonowania urzędów jst określają regulaminy organizacyjne. W wyniku kontroli przeprowadzonych w 123 urzędach w zakresie funkcjonowania wewnętrznych procedur kontroli stwierdzono, że tylko 1 urząd gminy nie posiadał regulaminu organizacyjnego. W okresie kontrolowanym obowiązek uchwalenia regulaminu organizacyjnego ciążył na organie stanowiącym gminy, natomiast od dnia 27 października 2002 r. obowiązek nadania regulaminu organizacyjnego spoczywa na wójcie.
W regulaminach organizacyjnych badanych urzędów jst wyodrębniono pion finansowy oraz określono jego zadania. W 15 skontrolowanych urzędach zadania wydziałów bądź referatów finansowych, określone w regulaminach organizacyjnych, nie znalazły odzwierciedlenia w zakresach obowiązków i odpowiedzialności pracowników. Nie ustalono również zastępstw w przypadku nieobecności pracowników komórek finansowych.
Istotnymi mechanizmami wewnętrznej kontroli finansowej są przyjęte zasady rachunkowości oraz obieg dokumentów finansowo - księgowych. W 5 kontrolowanych urzędach nie opracowano w ogóle dokumentacji opisującej przyjęte zasady rachunkowości, natomiast w 47 opracowana dokumentacja nie zawierała wszystkich elementów określonych w art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
Zasady obiegu dokumentów finansowo - księgowych powinny być opracowane z uwzględnieniem zadań urzędu, jego struktury organizacyjnej oraz zakresów czynności jego pracowników. W 6 skontrolowanych urzędach nie ustalono zasad określających obieg dokumentów finansowo - księgowych, a w 11 nie ustalono rodzajów dokumentów stanowiących podstawę dokonywania zapisów w księgach rachunkowych. W 46 urzędach nie objęto zasadami obiegu dokumentów finansowo - księgowych wszystkich rodzajów dokumentów, a w 38 stwierdzono brak zasad rejestracji wpływu dokumentów finansowo - księgowych do urzędu.
Szczegółową kontrolą objęto stosowanie przyjętych zasad rejestracji oraz obiegu dokumentów finansowo - księgowych. Sprawdzono dokumenty źródłowe oraz ewidencję księgową. Ustalono, że w 22 urzędach dokonywano zapisów w księgach rachunkowych na podstawie dokumentów, które nie zostały objęte zasadami obiegu i kontroli. Aż w 92 urzędach na zewnętrznych dokumentach finansowo - księgowych brak było daty ich wpływu, co uniemożliwiało bieżącą kontrolę prawidłowości i terminowości ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych i regulowania zobowiązań. W 23 - data wpływu ujęta na dokumentach była niezgodna z odpowiednią ewidencją. W 21 stwierdzono, że nie wszystkie dokumenty dotyczące operacji gospodarczych i finansowych zostały podpisane przez głównego księgowego (skarbnika) lub ich autoryzacji dokonały osoby nieuprawnione.
Funkcjonowanie efektywnego systemu informacji i komunikacji jest jednym z warunków prawidłowego prowadzenia działalności przez jednostkę. Pracownicy powinni otrzymywać w odpowiedniej formie i czasie, właściwe i rzetelne informacje potrzebne im do wypełniania obowiązków, w szczególności wynikających z przyjętego systemu kontroli finansowej. W 25 urzędach kierownicy nie zapoznali pracowników działu finansowego z obowiązującymi procedurami kontroli wewnętrznej.
Pozytywnie należy ocenić, że w 111 jst ponad 60% pracowników działów finansowych kontrolowanych urzędów uczestniczyło w szkoleniach (zewnętrznych i wewnętrznych) w zakresie ich działalności merytorycznej.
Z uwagi na wielką różnorodność wydatków objętych planami finansowymi urzędów jst, badaniem objęto wybrane rodzajowo wydatki, występujące w każdym urzędzie, a mianowicie:
z tytułu diet radnych,
bieżące z tytułu zakupu dostaw, robót i usług,
z tytułu podróży służbowych.
Wszystkie operacje finansowe i gospodarcze powinny być bezzwłocznie rejestrowane i prawidłowo klasyfikowane. Dokumentacja w tym zakresie powinna umożliwiać prześledzenie każdej operacji od początku, w trakcie trwania i po jej zakończeniu, zgodnie z ustalonymi procedurami kontroli wewnętrznej. W związku z tym w wymienionych obszarach sprawdzono, czy procedury te zostały ustalone, czy były prawidłowe i czy były przestrzegane.
Ustalenie procedur
Brak procedur kontroli wydatków z tytułu diet radnych stwierdzono w 36 urzędach jst (w tym: 23 gminy, 7 miast i gmin, 4 miasta, 2 powiaty). W zakresie wydatków z tytułu zakupu dostaw, robót i usług brak pisemnych procedur ustalono w 18 urzędach (w tym: 14 gmin, 1 miasto i gmina, 1 miasto, 2 powiaty). Niejednokrotnie uznawano procedury określone w instrukcji obiegu dowodów finansowo - księgowych za wystarczające, jednak zasady te nie obejmowały pełnych procedur począwszy od rejestracji umów.
W 20 badanych urzędach jst (w tym: 14 gmin, 3 miasta i gminy, 2 miasta, 1 powiat) nie ustalono procedur kontroli w zakresie wydatków z tytułu delegacji pracowniczych. Ich brak uzasadniano tym, że uregulowania zawarte w przepisach dotyczących podróży służbowych są wystarczające. Zauważyć należy, że przepisy te nie regulują np. kwestii rejestracji poleceń wyjazdów służbowych, które winne być określone w przepisach wewnętrznych.
Ocena stosowanych procedu
Ustalenie odpowiednich regulacji, pozwalających na wyeliminowanie nieprawidłowości przy dokonywaniu wydatków bieżących, nie determinuje prawidłowego ich stosowania. W urzędach jst objętych kontrolą, w których ustalono stosowne procedury, stwierdzono nieprzestrzeganie wprowadzonych zasad wydatkowania środków finansowych.
W przypadku wydatków z tytułu diet radnych ustalonych procedur nie stosowano jedynie w 3 urzędach, a w 6 zostały one uznane za niewystarczające. Nie wskazano w nich bowiem osób odpowiedzialnych za sprawdzanie list wypłat pod względem formalno - rachunkowym, nie uwzględniono obowiązku sprawdzenia terminowości składania oświadczeń majątkowych przez radnych oraz obowiązku porównania list obecności z listami wypłat.
W zakresie wydatków na zakupy, dostawy usług i robót budowlanych procedur nie stosowano w 15 urzędach, a w 13 były one niewystarczające. Nie ustalono w nich osób uprawnionych do kontroli dokumentów finansowo - księgowych, nie określono także terminu sporządzenia i sprawdzenia poszczególnych dokumentów przez wydziały merytoryczne oraz terminu, w którym dokumenty te winny być przekazane do komórki finansowej.
Brak procedur w zakresie wydatków na podróże służbowe stwierdzono w 13 urzędach jst, natomiast w 10 uznano je za niewystarczające. Taka ocena procedur wynikała m. in. z nieustalenia w nich osób dokonujących sprawdzenia prawidłowości naliczenia kosztów tych podróży.
W zakresie dokonywania wydatków bieżących skutkiem braku procedur lub ich błędnego stosowania było m. in.:
wypłacanie diet radnym w niewłaściwej wysokości,
nieterminowe regulowanie zobowiązań z powodu przetrzymywania faktur przez wydziały merytoryczne,
zawieranie umów na dostawę usług przez osoby do tego nieupoważnione,
realizowanie wydatków na podstawie dokumentów niezatwierdzonych do wypłaty,
wypłacanie należności z tytułu podróży służbowych pracowników w niewłaściwej wysokości.
Celem wstępnej oceny celowości wydatku bądź zaciągnięcia zobowiązania finansowego jest dokonanie najbardziej efektywnego wyboru przedmiotu danej operacji gospodarczej, co pozwoli na prawidłową realizację zadania publicznego w możliwie najtańszy sposób i na najkorzystniejszych warunkach. Procedura oceny - mniej lub bardziej sformalizowana - kończy się podjęciem decyzji o dokonaniu określonego rodzaju wydatku. Wstępna ocena celowości zaciągania zobowiązań finansowych i dokonywania wydatków przeprowadzana była w głównej mierze na etapie opracowywania projektów budżetów jst. Jedynie w nielicznych przypadkach istniały szczegółowe uregulowania opisujące wzorcowy sposób wstępnej kontroli celowości dokonywania wydatków i zaciągania zobowiązań.
W 102 kontrolowanych jst, w których nie stosowano sformalizowanych zasad oceny, opracowywanie szczegółowych planów finansowych wydatków budżetowych oraz układu wykonawczego budżetu jst było podstawowym etapem na jakim oceniano celowość wydatków. Główny akcent położony był na bieżącej ocenie wydatków, dokonywanej każdorazowo w trakcie realizacji budżetu jst. Obowiązek oceny spoczywał przede wszystkim na skarbniku oraz kierowniku urzędu. Wstępna kontrola dokumentowana była podpisem osoby weryfikującej operacje gospodarcze. Często procedurę oceny celowości wydatków utożsamiano z regulacjami ustawowymi dotyczącymi poszczególnych rodzajów wydatków. Ocena ta w takim przypadku ograniczona była jedynie do wydatków ponoszonych w wyniku stosowania procedur określonych na przykład w ustawie o zamówieniach publicznych.
Stosunkowo nieliczne, funkcjonujące w 21 jst, pisemne zasady wstępnej oceny celowości wydatków dotyczyły przede wszystkim wydatków bieżących dokonywanych w trakcie roku budżetowego. Ustanowione procedury opisywały ścieżkę dokumentu inicjującego realizację wydatku od pracownika merytorycznie odpowiedzialnego po kierownika urzędu. Część regulacji przewidywała dodatkowe wymogi akceptacji wydatku w postaci decyzji organów kolegialnych bądź opinii radcy prawnego.
Analiza stosowanych w omawianym zakresie procedur pozwala na wyodrębnienie trzech obszarów, w których wstępna ocena celowości była dokonywana. Pierwszym obszarem był etap opracowywania i uchwalania budżetów jst, układu wykonawczego oraz planów finansowych w zakresie wydatków budżetowych. Ocena wydatków na tym etapie dokonywana była zarówno przez kierowników jednostek organizacyjnych, jak i przez kierownictwo urzędu jst - wójta (burmistrza, prezydenta miasta) jego zastępcę, skarbnika i sekretarza. Następnym krokiem było potwierdzenie takiej oceny przez organ wykonawczy jednostki poprzez uchwalenie projektu budżetu. Drugim obszarem oceny była analiza celowości dokonywana przed zaciągnięciem zobowiązań finansowych oraz przed realizacją wydatków. Przykładowo celowość wydatków inwestycyjnych uzasadniana była często ujęciem ich w istniejących strategiach rozwoju jst, a ocena w zakresie płac opierała się na corocznym porównywaniu stanu zatrudnienia z zakresem zadań publicznych do wykonania. Trzecim obszarem oceny celowości była wstępna kontrola dokumentów finansowo - księgowych, dokonywana w trakcie realizacji wydatków. Dokumenty te przechodziły przez mniej lub bardziej złożoną procedurę akceptacji zamierzonej operacji finansowej, poczynając od pracownika merytorycznie odpowiedzialnego do kontrasygnaty skarbnika oraz akceptacji kierownika urzędu. Ustalono, że kontrola wstępna, dokonywana przed przeprowadzeniem danej operacji gospodarczej, sprowadzała się jedynie do złożenia odpowiedniego podpisu osoby sprawdzającej jej celowość.
Kontrolerzy rio nie stwierdzili znaczących różnic w zakresie stopnia złożoności stosowanych procedur pomiędzy jednostkami, które posiadały sformalizowane zasady dokonywania oceny a jednostkami, które takich zasad nie posiadały. Ponadto, nie stwierdzono różnic pomiędzy zasadami oceny celowości stosowanymi w poszczególnych rodzajach jednostek - gminach, miastach oraz powiatach.
W wyniku kontroli ustalono, że spośród 123 jednostek samorządu terytorialnego jedynie w 12 jst kontrolą objęto co najmniej 5% wydatków każdej z podległych jednostek organizacyjnych. Przeprowadzone kontrole objęły zagadnienia z zakresu przestrzegania przez te jednostki procedur kontroli oraz przeprowadzania wstępnej oceny celowości zaciągania zobowiązań finansowych i dokonywania wydatków. W 60 jst kontrolą objęto tylko część jednostek organizacyjnych, a w 51 nie zrealizowano takich kontroli w ogóle (w tym: 39 gmin, 8 miast i gmin, 3 miasta, 1 powiat).
Nie przeprowadzanie kontroli wynikało m. in. z braku wyodrębnienia finansowego jednostek organizacyjnych i objęcia ich planami finansowymi urzędów. Uznano, że kontrola wydatków była prowadzona bieżąco, poprzez zatwierdzanie dokumentów przez kierownika urzędu i głównego księgowego. Ponadto, brak kontroli wydatków jednostek organizacyjnych wynikał z faktycznego powierzania obowiązków w zakresie przeprowadzania kontroli skarbnikom. Zauważyć należy, że to na organie wykonawczym jst spoczywa obowiązek przeprowadzania kontroli finansowej wszystkich jednostek organizacyjnych. Zadania tego nie można więc scedować na skarbnika, który wykonuje obowiązki głównego księgowego budżetu (art. 35 ustawy o finansach publicznych) i kontroluje gospodarkę finansową w zupełnie innym zakresie.
Nieobejmowanie kontrolą wydatków wszystkich podległych jednostek organizacyjnych, które wystąpiło w 60 skontrolowanych jst, uzasadniano ograniczonym stanem zatrudnienia oraz znaczną liczbą jednostek organizacyjnych, które należało objąć kontrolą. Zaniechanie przeprowadzenia kontroli wydatków urzędu tłumaczono również faktem przeprowadzenia w 2002 r. takiej kontroli przez Najwyższą Izbę Kontroli lub regionalną izbę obrachunkową. Ponadto, w niektórych jst, za kontrolę wydatków podległych jednostek organizacyjnych uznawano zatwierdzanie ich planów finansowych oraz analizowanie sprawozdań kwartalnych z wykonania wydatków.
Regulacja art. 127 ustawy o finansach publicznych nie wprowadza obowiązku ustanowienia zasad przeprowadzania kontroli w podległych jednostkach, jednak pisemne ich określenie wydaje się niezbędne. Szczegółowe zasady, sposób i tryb przeprowadzania tych kontroli powinny być dostosowane do potrzeb jst oraz zapewniać skuteczność postępowania kontrolnego. Ustalono, że zasady takie zostały opracowane w 51 jst (w tym: 19 gmin, 9 miast i gmin, 2 miasta, 6 powiatów). W niektórych jednostkach procedury kontroli opracowano dopiero w 2003 r.
Kontrole w zakresie 5% wydatków jednostek podległych wykonywali pracownicy wyodrębnionych organizacyjnie komórek urzędów w 13 jst, a w 59 jst skarbnicy lub pracownicy zajmujący samodzielne stanowiska. W 6 jst stwierdzono, że oprócz pracowników urzędu czynności kontrolne w zakresie wydatków jednostek podległych wykonywały podmioty zewnętrzne na podstawie umów cywilnoprawnych. W 64 skontrolowanych urzędach określono podporządkowanie służbowe osób wykonujących powyższe kontrole w jednostkach podległych. W większości jst bezpośrednimi przełożonymi tych osób byli kierownicy urzędów. W kilku przypadkach pracownicy podlegali skarbnikowi, naczelnikowi wydziału finansowego, sekretarzowi, naczelnikowi wydziału spraw obywatelskich. Wśród jst przeprowadzających kontrole wydatków w jednostkach podległych, w 52 przypadkach kontrole przeprowadzono na podstawie odrębnych upoważnień kierownika urzędu. Pozostałe kontrole (20 jst) realizowano na podstawie ustnych poleceń kierownika urzędu bądź bez upoważnienia.
W 48 jst kontrole, o których mowa w art. 127 ustawy o finansach publicznych, przeprowadzone zostały na podstawie wcześniej ustalonego planu kontroli. W pozostałych jednostkach kontrole przeprowadzano w miarę potrzeb oraz w miarę możliwości kadrowych bez wcześniej ustalonego planu kontroli. W niektórych jednostkach kontrole utożsamiano ze sprawowaniem nadzoru nad całokształtem działalności podległych gminie jednostek organizacyjnych, który to obowiązek wynikał najczęściej z ustaleń regulaminu organizacyjnego urzędu jst. W związku z tym nie uznano za potrzebne sporządzenia odrębnych planów kontroli. W niektórych jst w planach przewidziano do kontroli wyłącznie wydatki urzędu.
W ogólnej liczbie 51 jednostek, które opracowały zasady dotyczące przeprowadzania kontroli w jednostkach podległych, w 41 przypadkach dokumentacja z ich przeprowadzenia była prawidłowa. W pozostałych 10 jednostkach dokumentacja ta zawierała uchybienia i niezgodności. W przypadku stwierdzenia przez podmiot kontrolujący nieprawidłowości związanych z działalnością poszczególnych jednostek, każdorazowo wydawano zalecenia pokontrolne celem usunięcia błędów stwierdzonych w trakcie kontroli. Wystąpienia podpisywane były przez osobę zlecającą przeprowadzenie kontroli. Tylko w 31 jst dokonano sprawdzenia prawidłowości ponoszonych wydatków w podległych jednostkach organizacyjnych w oparciu o ocenę procedur wewnętrznej kontroli finansowej, ustalonych w tym zakresie przez kierownika jednostki kontrolowanej.
W 2003 r. regionalne izby obrachunkowe przeprowadziły w
całym kraju 1 392 kontrole, w wyniku których ujawniono łącznie 19 698
przypadków nieprawidłowości w zakresie prowadzenia gospodarki finansowej lub
udzielania zamówień publicznych. Przyczyn występujących nieprawidłowości i
uchybień można dopatrywać się między innymi w braku odpowiednich procedur bądź
w źle funkcjonujących lub niewystarczających procedurach kontroli wewnętrznej.
Właściwa organizacja systemu kontroli finansowej,
obejmująca odpowiednie mechanizmy i procedury, ma podstawowe znaczenie dla
skutecznego i zgodnego z obowiązującymi regulacjami prawnymi realizowania
zadań jednostki. Stwierdzone w wyniku przeprowadzonych kontroli
nieprawidłowości w zakresie tworzenia procedur, świadczą o nieprzywiązywaniu
przez kierowników urzędów jst należytej wagi do zapewnienia właściwego
funkcjonowania systemu wewnętrznej kontroli finansowej. Skutkiem tego są
liczne nieprawidłowości w gospodarce finansowej i gospodarowaniu majątkiem,
stwierdzane przez regionalne izby obrachunkowe.
W urzędach jst przeprowadzana była wstępna ocena
celowości zaciąganych zobowiązań finansowych i dokonywanych wydatków, lecz
jedynie w 20% z nich nadano stosowanym zasadom kontroli moc przepisu
wewnętrznego.
Organy wykonawcze jst nie w pełni realizują obowiązki wynikające z art. 127 ustawy o finansach publicznych. Tylko 10% jst corocznie przeprowadzało kontrole przestrzegania procedur kontroli we wszystkich podległych jednostkach, natomiast w ponad 40% kontrole takie w ogóle nie były przeprowadzane. Wątpliwości budzi wykonalność obowiązku kontroli w każdym roku 5% wydatków we wszystkich podległych jednostkach, zwłaszcza w przypadku jst mających kilkadziesiąt lub więcej jednostek organizacyjnych. Wypełnienie tego obowiązku wymaga poniesienia znacznych nakładów na utworzenie lub rozbudowę istniejących struktur kontrolnych.
[ Początek strony ]
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•